Διαβάζοντας ξανά,κάτι αγαπημένο...

Πάει καιρός που έγραψα.Ίσως δεν είχα τί να πω.Ίσως να τα έχω πει όλα.Ίσως να μην αντέχω να γράφω πια γιατί ξέρω,ότι μόνο μέσα από το γράψιμο μπορώ να έρχομαι σε επαφή με σκέψεις και συναισθήματα που έχω καλά κρυμμένα από όλους.Επειδή με το γράψιμο όμως πρέπει να τα αντιμετωπίζω πάντα μόνη μου..αποφεύγω να γράφω συχνά.


Διάβασα πάλι τις προάλλες το αγαπημένο μου ποίημα.Κάπου γράφει:

"πια δεν έχω τίποτα άλλο
μες τους τέσσερις τοίχους , το ταβάνι , το πάτωμα...να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου,να μυριζει από σένα και ν'αγριεύουν οι ανθρωποι... επειδή το αδοκίμαστο και το απ'αλλου φερμένο
δεν τ'αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς , μ'ακούς
είναι νωρίς ακόμη μες τον κόσμο αυτόν αγάπη μου
να μιλώ για σένα και για μένα..."
[Οδ.Ελυτης,Μονογραμμα]

Μου φέρνει πάντα στο μυαλό ανακατεμμένες σκέψεις...διάφορα,ασυνάρτητα μερικές φορές, μεταξύ τους λόγια..και κυρίως διάσπαρτα συναισθήματα.Τελικά,όντως,αυτοί οι άνθρωποι μπορούσαν με 10 γραμμές να μιλήσουν ταυτόχρονα στην καρδιά και την ψυχή σου..χωρίς να χρησιμοποιούν ιδιαίτερα περιζήτητο λεξιλόγιο.Λόγια απλά,άρτια τοποθετημένα όμως δίπλα ώστε να δίνουν ένα σπουδαίο νόημα.Γιατί όπως είναι κοινώς γνωστό,πάντα το απλό είναι και το ωραιότερο.

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το συγκεκριμένο σημείο(που είναι και το αγαπημένο μου)και νιώθω ότι τα έχω πει εγώ..ή καλύτερα τα έχω βιώσει αυτά τα λόγια.Ναι.Ποτέ δεν πίστευα στις ατελείωτες λογοτεχνικοεπιστημονικές αναλύσεις των πεζών πόσο μάλλον των ποιημάτων.Ένα ερωτικό ποιήμα που γράφτηκε από καποιον ερωτευμένο μέσα στην απελπισία του,στην απόγνωσή του,στην ανάγκη του να εκφράσει αυτό που νιώθει,μέσα στην ερωτική του διάθεση εν τέλει.Ο έρωτας εξ άλλου δεν έχει συγκεκριμένο βιωματικό τύπο.Ο καθένας τον δέχεται,τον αναγνωρίζει και τον ζει διαφορετικά,σύμφωνα με το χαρακτήρα,τα πιστεύω και τον τρόπο ζωής του.Επομένως,δεν μπορεί κάποιος να καθορίσει τί θα σκεφτώ εγώ που θα διαβάσω ένα ερωτικό ποίημα ή ένα ερωτικό κείμενο...και κατ'επέκταση όλες οι ερμηνείες είναι ενδεχομένως σωστές.Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει ένας στίχος από τους παραπάνω πχ να υπόκειται σε συγκεκριμένη ερμηνεία...εξ άλλου,ο ποιητής προφανώς το έγραψε εξ αιτίας των δικών του σκέψεων και συναισθημάτων.Δεν μπορώ να φανταστώ ότι την ώρα που το έγραφε σκεφτόταν κάτι άλλο πέρα από το πρόσωπο που αγαπούσε ή από το πώς ένιωθε κάθε φορά που το έβλεπε ή που το σκεφτόταν.Οπότε,το έγραψε για τον εαυτό του και για το συγκεκριμένο πρόσωπο.Άρα,ο οποιοσδήποτε που θα το διαβάσει είτε βιώνει κάτι παρόμοιο είτε όχι θα μπει στη διαδικασία να το συνδυάσει με τη δική του ζωή,με τη δική του αγάπη,με το δικό του τρόπο ζωής και φυσικά με το δικό του τρόπο να ερωτεύεται και αυτό δεν καθορίζεται από κανέναν άλλο.

Όταν είσαι μόνος,όπως εγώ τώρα,καθισμένος στο αγαπημένο σου μέρος,ακούγοντας το αγαπημένο σου τραγούδι(όποιου είδους μουσικής φαν και αν είσαι) και μπαίνεις στη διαδικασία ενός τέτοιου αριστουργήματος δεν μπορεί κανένας μελετητής,κανένας ειδικός να σου καθορίσει τί και πώς θα το αντιμετωπίσεις.Εσύ,διαβάζοντάς το,αφήνεις την ψυχή σου να ξετυλίγει διάφορα συναισθήματα...κρατάς αυτά που πιστεύεις ότι σύμφωνα με τα βιώματά σου θα ταίριαζαν για να ντύσουν ένα τέτοιο κείμενο και αφήνεις για κάποιο άλλο,τα υπόλοιπα.Κάτι τέτοιο προσπαθώ να κάνω και εγώ τώρα διαβάζοντας ξανά και ξανά αυτό το έργο.Ίσως επειδή μου θυμίζει τόσα πολλά.Ίσως επειδή κάποτε μέσα από αυτό μπορούσα να σε νιώθω κοντά μου.

Τώρα αυτό που μπορώ να κάνω,είναι κάθε φορά που το διαβάζω να νιώθω ότι δεν μου έχει μείνει τίποτα.Ενώ ξέρω ότι δεν είναι έτσι.Έχω σχεδόν ό,τι ενδείκνυται να έχει ένας άνθρωπος ώστε να μη θεωρείται,αχάριστος.Και όμως.Νιώθω κενό.

Νιώθω ότι απλά βρίσκομαι ανάμεσα σε ένα πάτωμα,έναν τοίχο και ένα ταβάνι...που μοιάζουν απροσπέλαστα και όμως κάθε φορά έχω μια περισσή άνεση,με την οποία και τα προσπερνώ.

Νιώθω ότι απλά φωνάζω για μενα,για σενα,για κάτι..και η φωνή μου χάνεται...γυρίζει πίσω σε μενα..και με "χτυπάει"..και ο πόνος της φωνής που χάνεται κάθε μέρα και από λίγο,είναι ίδιος με τον πόνο της σφαίρας που διαπερνάει κάποιο ζωτικό όργανο,καθιστώντας αδύνατη την επαναφορά του..άρα καθιστώντας αδύνατη και την ίδια τη ζωή.

Καλύτερα να μη θίξω το "αδοκίμαστο" ή το "απ'αλλού φερμένο".Θα κρατήσω τη γνώμη μου γι'αυτό μόνο για μενα.Όχι επειδή φοβάμαι ή κάτι τέτοιο,απλά πιστεύω ότι κάποια πράγματα οφείλεις να τα χαρίζεις στον εαυτό σου.Δεν ξέρω αν ήταν ποτέ νωρίς.Δεν θα το μάθω.Πιστεύω όμως,ότι δεν υπάρχει χρονικός περιορισμός σε έναν έρωτα(γενικά πολλά στον έρωτα δεν έχουν σημασία,απλά ο άνθρωπος είναι πολύ λίγος και αδύναμος μπροστά του για να μπορεί να το συνειδητοποιήσει)...για να κλείσω όμως σιγά σιγά γιατί θεωρώ ιεροσυλία να προσπαθώ να εξηγήσω πως με κάνει να νιώθω ένα κείμενο τέτοιου βεληνεκούς,οφείλω να παραδεχτώ(για μενα..έχω πάψει να κάνω πράγματα για άλλους)ότι ήταν πολύ νωρίς όταν κατάλαβα ότι θα μπορούσα να σε έχω ακόμη κοντά μου(και να μιλάω ακόμη "για σενα και για μενα" χωρίς να λαμβάνω υπ'όψιν τους παράγοντες: "άνθρωποι" και "κόσμος"),ήταν όμως,προφανώς,πολύ αργά όταν αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σου.

ΥΓ:(όσο εγωιστικό και ιερόσυλο φανεί)πόσο θα ήθελα να μπορούσα να γράψω κάτι σαν αυτό...!!!!!

ΥΓ2:τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία πια.Αυτό όμως,δεν αναιρεί το γεγονός ότι αυτό το κείμενο ήταν και θα παραμείνει απροσδιόριστα και πολύ παράξενα δεμένο με δυο ζωές που χωρίς να έχουν τίποτα απολύτως κοινό,συνυπήρξαν με τους δικούς τους όρους και τα δικά τους όρια σ'αυτό το "ακαθόριστο" που είχαν εν αγνοία τους δημιουργήσει..

Ίδια και διαφορετικά μαζί...

Το ίδιο καράβι,ο ίδιος ήλιος-αυτός ο ανατέλλων που δείχνει καθαρά το χρυσάφι της θάλασσας-,η ίδια διαδρομή...όλα ίδια και όλα συγχρόνως τόσο διαφορετικά.
Μοιάζουν όλα διαφορετικά,όταν έχει αλλάξει έστω και κάτι μικρό...τόσο μικρό όσο το μέγεθος των ματιών σου...και είχαν αλλάξει πολύ..τότε.
Και τότε ήταν που άλλαξα και και εγώ ό,τι μέχρι τότε πίστευα για τους ανθρώπους.
Έπαψα να δένομαι,έπαψα να δίνομαι..και άρχισα να φοβάμαι...και να ψάχνομαι...για κάτι λάθος,για κάτι αχάριστο(όπως το κάθε τι που υπήρχε σε σενα..)..ώσπου κατάλαβα..ότι υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται πραγματικά γι'αυτό που είσαι...και όχι γι'αυτό που "βλέπουν" σε σενα ή αυτό που θα πάρουν από σενα όσο βρίσκονται κοντά σου.
Εξ άλλου,όπως διάβασα κάπου,ένας μεγάλος θεατρικός συγγραφέας ο Μολιέρος(αμφιβάλλω αν τον ξέρεις!)είπε κάποτε:"οι άνθρωποι στις σκέψεις είναι ίδιοι,στις πράξεις είναι που διαφέρουν".
Που σημαίνει ότι τα λόγια όσο "περίτεχνα" και να έχει κάποιος τη δυνατότητα να τα χρησιμοποιεί(και δεν εννοώ γραμματικά ή λεξιλογικά περίτεχνα βεβαίως) ώστε να φαίνονται διαφορετικά από των άλλων...δυστυχώς είναι και θα παραμένουν απλώς λόγια,λέξεις συμβατικά τοποθετημένες η μια κοντά στην άλλη για να αποδώσουν ένα νόημα όπως θέλει αυτός που ακούει,να πάρει....τίποτα περισσότερο.
Όταν πασχίζεις να δείξεις τη διαφορετικότητά σου έναντι άλλων ανθρώπων καν'το με το έργο σου,με τις κινήσεις,με τις πράξεις σου.Η ίδια πράξη από διαφορετικούς ανθρώπους είναι ΠΑΝΤΑ διαφορετική!!
ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΛΟΓΙΑ...
Εσύ μπορούσες όμως να συνδυάζεις το "ίδια" και το "διαφορετικά"...όπως τότε.
Τα λόγια σου ήταν ίδια..τα μάτια σου όμως,τόσο παράξενα διαφορετικά.Σαν ξένα.Λες και δεν τα είχα ξανακοιτάξει ποτέ μου...
Αυτές είναι σκέψεις που έκανα καθώς γύριζα από μια γνωστή και πολύ πολύ αγαπημένη μου διαδρομή(κάποτε και δική σου..)σύντομη,με ηρεμεί όμως τόσο πολύ..γιατί μπορεί να είναι ΙΔΙΑ κάθε φορά,όμως εγώ νιώθω ότι κάθε φορά είναι ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ από την προηγούμενη....

"Πώς ο χρόνος(!!)τα αλλάζει όλα!"

ΜΟΥ ΕΛΕΙΠΕΣ. 
Κάθε μέρα περισσότερο.Δε μπορούσα να το αντέξω.Δε μπορούσα να το συνειδητοποιήσω,δε μπορούσα να το σταματήσω.Έψαχνα να βρω τον τρόπο,μάταια.Δεν υπήρχε.Και μετά ήρθε το κενό.Ένα μεγάλο κενό στην ψυχή,μια μεγάλη πληγή στην καρδιά."Ποτέ",έλεγα."Δε θα με πληγώσει ποτέ..."έτσι έλεγα και προσπαθούσα να το πιστέψω.Ποτέ...Δεν το πίστεψα,ποτέ.


ΜΟΥ ΕΛΕΙΨΕΣ.
Πάει καιρός από τότε που άκουσα τη φωνή σου..είχε αλλάξει,ο τόνος.Ήταν ξανά ήρεμη.Ξανά γλυκιά.Ήσουν ξανά εσύ.Δεν το παραδέχτηκα ποτέ όμως,μου άρεσε.Δεν μου αρκούσε.Απλώς,μου άρεσε.Μιλήσαμε ξανά.Ξανά κρυφά-είχαμε συνηθίσει εξ άλλου.Είπες "θέλω να σε δω".Το πίστεψα...Δεν το εννοούσες.


ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ.
Περίεργο ε;Και όμως.Είναι φορές που θα ήθελα να είσαι κοντά μου.Αυτός ο αέρας εκτός από 
καλοκαίρι,θυμίζει και εσένα.Πολύ.Στην αρχή προσπαθούσα να αγνοήσω αυτή τη σκέψη.Ανόητο.Το κατάφερα,μόνο για λίγο.Θα το καταφέρω,για μενα.Μια φορά,για μενα.Ήταν ένα καλοκαιρινό βράδυ-σαν το σημερινό-που ήμασταν μαζί και μοιραζόμασταν όνειρα και ελπίδες και ένα καλοκαιρινό βράδυ που αποφάσισες ότι δε χωράω στη ζωή σου.Δε θυμάμαι τα λόγια σου-ούτε καν τη φωνή σου.Θυμάμαι μόνο κλάμα,θλίψη,κενό,κόκκινα μάτια και μια άλλη φωνή-πολύ πιο αγαπημένη και αδικημένη εξ αιτίας σου-να λέει παρήγορα λόγια.Και όμως,είναι φορές που κοιτάζω το κινητό μου και θα ήθελα να έχω ένα μνμ σου.Δε ζήτησα ποτέ τίποτα που δεν μπορούσες να δώσεις.


ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ.
Ίσως.Δεν το ξέρω.Προς το παρόν,ξεπερνάω με γρήγορο ρυθμό αυτό το απαίσιο συναίσθημα της απουσίας και μου αρέσει.Μου παίρνει χρόνο,βέβαια.Λιγότερο πάντως,από τον ψεύτικο χρόνο που πέρναγα κοντά σου.Κάποτε,είχες διαβάσει κάτι που είχα γράψει(μέσα σε ένα γνωστό ποιητικό αριστούργημα).Τότε,το εννοούσα-χαίρομαι που ΣΙΓΟΥΡΑ δεν το θυμάσαι.Μου επαληθεύει πιο εύκολα ότι δεν κατάλαβες ποτέ σου.Χαίρομαι!Χαίρομαι,γιατί τώρα δεν το εννοώ.


Κάποια στιγμή θα ξαναβρεθούμε....τότε θα εύχεσαι να μη με είχες συναντήσει ποτέ.

"Τύψεις...."

Δύσκολος τίτλος.Προκαθορίζει ένα περιεχόμενο ένοχο...μια σκέψη ένοχη...μια πράξη ένοχη..
Ποιος κρίνει όμως κάτι ή κάποιον ως "ένοχο" ή μη; Ποιος καθορίζει τί λάθος πράττεις,λες ή σκέφτεσαι ώστε να θεωρείσαι "ένοχος";
Και αν και υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν αυτό το χαρακτηριστικό επειδή κάποιος άλλος τους το πρόσθεσε...(πάντα κάποιος άλλος..πάντα αυτός ο άλλος ήταν που με κράταγε πίσω...)ωστόσο υπάρχουν και οι περιπτώσεις κατά τις οποίες μπαίνεις μόνος στη διαδικασία να κρίνεις τον εαυτό σου,τα λόγια σου,τη σκέψη σου..."Αυτοαναιρείσαι" και "αυτοκαθορίζεσαι" κάθε στιγμή...όπως είπε ένα δικό μου άτομο.Ναι..και όλα αυτά επειδή υπάρχει πιθανότητα να νιώθεις αυτό το απαίσιο συναίσθημα της ενοχής.Απαίσιο πραγματικά.Νομίζεις ότι για όλα φταις ακόμη κ αν δεν τα προκάλεσες εσύ,θεωρείς ότι προκαλείς ακόμη και με τον τρόπο που καταναλώνεις το οξυγόνο που θεωρητικά αναλογεί σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη αυτού του -κατά τα άλλα άνευ σημασίας-πλανήτη.
Δεν είναι έτσι.Το ξέρεις.Αλλά έτσι νιώθεις.


Ξαφνικά ενώ εσύ πετάς στο σύννεφο που τυπικά καλείται "ευτυχία"(ουτοπία για μενα καλύτερα) νιώθεις να καίνε το κορμί σου φωτιές...Σηκώνεις τα μάτια και αντικρίζεις βλέμματα.Απορίας,κυνισμού,ειρωνείας,συμπόνοιας,κακίας...τα οποία όχι μόνο τα αντιμετωπίζεις έτσι-δεν έχεις εξ άλλου περιθώρια για κάτι διαφορετικό-αλλά στην ουσία προφανώς και είναι πολύ χειρότερα από όσο μπορείς να φανταστείς.Και όχι για κανένα σπουδαίο λόγο,έτσι.Επειδή τους είναι δύσκολο να κάνουν αυτό που έκανες εσύ "κάθε στιγμή".Δεν έχουν μπει ποτέ στην διαδικασία αυτή,όχι επειδή δεν τους δόθηκε η ευκαιρία.Πάντα στους ανθρώπους δίνεται αυτή η ευκαιρία...της "αυτοδιόρθωσης",αν μπορώ να χρησιμοποιήσω λίγο πιο μεταφορικά τη λέξη αυτή.Λίγοι την παίρνουν.Και ακόμη λιγότεροι καταφέρνουν να την κερδίσουν.
Εγώ δεν ξέρω αν ήμουν ή αν είμαι μια από αυτές.Δεν μπορώ ακόμη να καταλάβω που υπήρξα "ένοχη"...Γιατί σ αυτή την περίπτωση το "ένοχη" έχει δυο εκδοχές.Σε σχέση με σενα-με εμας κατ'επέκταση-και σε σχέση με τους υπόλοιπους.Ναι ξέρω τί θα πεις.Να μην υπολογίζω τους υπόλοιπους.Έτσι έλεγες πάντα..Αχ αυτό το "πάντα" σου...δυστυχώς θα υπάρχει για "πάντα".


Πάντως δεν βρήκα κάτι για το οποίο θα έπρεπε να νιώθω τύψεις..να νιώθω ένοχη.Δεν ξέρω εσύ τί νόμιζες ή τί πίστευες ότι θα νιώσω..πάντως αυτό είναι το μοναδικό συναίσθημα που δεν μου δημιούργησε η φυλακή σου.Μη ρωτήσεις γιατί φυλακή.Στη φυλακή βάζουν τους ένοχους έτσι δεν είναι;Άρα εσύ που με έκλεισες σε μια τόσο "όμορφη","τρυφερή"(τα εισαγωγικά γιατί έτσι νόμιζα...ή μάλλον έτσι ήθελες ΕΣΥ να πιστεύω...)φυλακή με θεωρούσες ένοχη για κάτι...


Που σημαίνει ότι εγώ θα πρεπε να νιώθω τύψεις.Τελικά,τίποτα από τα δυο δεν κατάφερες.
Δεν ήταν αυτά που με προκάλεσες να νιώσω.Αντιθέτως,πολύ πιο ισχυρά και πολύ πιο άσχημα πράγματα καλλιέργησες στην ψυχή μου..τόσο πολύ που νομίζω ότι αυτή η απεριόριστη αγάπη,αφοσίωση και πίστη σε σενα(σε μας)όχι μόνο περιορίστηκε αλλά θα έλεγα καλύτερα ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΤΗΚΕ....
Για το μοναδικό που νιώθω "τύψεις" είναι για το ότι έμεινε πίσω η ζωή μου...και αυτό γιατί την είχα απλώσει μπροστά στα πόδια σου..να την πατάς...όπως πατάς ένα χαλί.Όσο το πατάς,δεν μπορείς και να το μετακινήσεις.Ακριβώς αυτό.Τώρα όσο γελοίο κ αν φαίνεται το "χαλί τινάχτηκε" και άρα η ζωή μου προχώρησε..


"Τύψεις"που όσο περνάει ο καιρός νιώθω ότι τελικά ίσως και να ναι πολύ εύκολο από την αγάπη να περάσεις στην αδιαφορία και από κει στην αιώνια λήθη.

Τα συγχαρητήριά μου στο "σοσιαλισμό"!!!!!

Εύγε!!!!!Πολλά μπράβο σε όλους τους πολιτικούς!!!!
Καταφέρατε να σκοτώσετε ΞΑΝΑ 3 αθώους ανθρώπους μόνο κ μόνο για τα δικά σας συμφέροντα!!


Μπράβο σας κύριε "πρωθυπουργέ"(και τέως και νυν!) ελπίζω να είστε πολύ ευχαριστημένος με την κατάντια της χώρας μας...Άλλωστε ΕΣΕΙΣ ΤΗΝ ΦΕΡΑΤΕ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!!!!


Και ζητάτε από εμάς τους νέους,το μέλλον της χώρας τι;Να σας επιδοκιμάσουμε;Να ζητωκραυγάσουμε την ΞΕΦΤΙΛΑ;


Να πούμε "μπράβο"στην κυβέρνηση(την εκάστοτε..)που διαθέτει μια ΑΝΙΚΑΝΗ αστυνομία!!!ΑΝΙΚΑΝΗ να σταματήσει το μπάχαλο που δημιουργεί μια ομάδα ανθρώπων!!!
Μια ομάδα ανθρώπων που καθορίζει και δυσφημεί την όποια διαμαρτυρία!!!!


Τη διαμαρτυρία του απλού κόσμου!!!Που δεν αντέχει να πληρώνει όσα εσείς είστε ΑΝΙΚΑΝΟΙ να διορθώσετε!!!Δεν έφερε ο απλός κόσμος την κρίση,κύριε.


Δεν έφερε ο απλός κόσμος ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ μέσα στη χώρα..να μας ελέγχει και να μας αναγκάζει να σκύβουμε το κεφάλι γιατί αλλιώς θα πεινάσουμε.


Δεν παίρνει ο απλός κόσμος 3 και 5 χιλιάρικα μισθό το μήνα!!!!


ΚΟΨΤΕ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ!!!!!!!


ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Ο ΚΟΣΜΑΚΗΣ ΤΙΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ ΣΑΣ!!!!


ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΑΝ ΑΒΟΗΘΗΤΟΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΠΟ ΤΙΣ  ΒΛΑΚΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ;


ΣΚΟΤΩΝΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ...ΣΚΟΤΩΝΕΤΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥΣ...ΣΚΟΤΩΝΕΤΕ ΤΟΝ ΑΠΛΟ ΚΟΣΜΟ...

ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ...ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΠΟΥ "ΓΕΝΝΗΣΕ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ..."




ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ.....

"Ό,τι από σενα τώρα,έχει μείνει..."

Τελικά,είναι αλήθεια αυτό που λένε..ότι συνειδητοποιείς πράγματα και καταστάσεις εκ των υστέρων.Πρέπει να πάθεις λέει ο -κατά τα άλλα πολυπαθής και σοφός-λαός,για να μάθεις.Γιατί;
Γιατί να πρέπει να "πάθεις";Με πιο απλά λόγια να πληγωθείς για να κατανοήσεις κάποια επιλογή που κάνεις στη ζωή σου-είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο-;Κανείς δεν σου λέει ποτέ το λόγο.Γιατί έτσι είναι,θα σου πει.


Εγώ ποτέ δεν το πίστευα αυτό.Θεωρούσα ότι μπορείς να μάθεις και χωρίς να ανοίξεις πληγή.Ότι σαφώς και μπορείς να αντιληφθείς εύκολα το "μη σωστό",ώστε να το αποφύγεις.Δε χρησιμοποιώ τη λέξη λάθος,γιατί αυτό που έζησα εγώ δεν το θεώρησα λάθος.Πάθος μπορεί,λάθος ποτέ.Κανείς δεν έχει δικαίωμα να αποκαλεί έναν άνθρωπο ή ένα συναίσθημα,λάθος.Με τι κριτήρια άλλωστε;
Δε μπορεί,έλεγα.Είναι άδικο.


Εδώ όμως,μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη.ΛΑΘΟΣ.Ναι,είχα κάνει ένα τεράστιο λάθος.Όχι ως προς αυτό που έζησα τόσο,όσο ως προς αυτό που πίστεψα,αυτό που αγάπησα και αυτό που προφανώς,είχα ερωτευθεί (δεν ξέρω κατά πόσο είναι θεμιτό να περνάς απευθείας στο συναίσθημα της "αγάπης"χωρίς να έχεις γευθεί το πιο αγνό και συγχρόνως το πιο αμαρτωλό συναίσθημα που έχει τη δυνατότητα να βιώσει ένας άνθρωπος,τον έρωτα!).ΕΙΧΑ!Τί καλά που μου ακούγεται πια...βέβαια!Αφού αναφέρεται στο παρελθόν...ένα παρελθόν που ουσιαστικά,με ανάγκασε να το δεχτώ.Να ξανά το θέμα της επιλογής.Προφανώς και είχα το δικαίωμα της άρνησης.Αναφαίρετο και κατοχυρωμένο ανθρώπινο δικαίωμα.Προσπάθησα.


Ειλικρινά,προσπάθησα με όλη μου τη δύναμη να αντισταθώ.Αλλά το συνειδητοποίησα,αφού ένα δυνατό συναίσθημα με είχε ήδη κατακλύσει...με είχε γεμίσει...με είχε χορτάσει...που σημαίνει ότι δεν υπήρχε χώρος για τίποτα άλλο.Και ποτέ δεν άκουγα τη φωνή(ξέρει εκείνη..πάντα ξέρει...πάντα προσπαθεί να με συνεφέρει)που μου έλεγε "παίζει".Όντως έπαιζε.


Άργησα να το κατανοήσω.Πληγώθηκα πάρα πολύ.Και λυπάμαι ακόμη περισσότερο που το μόνο που μου έμεινε πια,είναι ένα γλυκό παραμύθι και μια εκτός ορίου αδιαφορία.


Ακριβώς."Ό,τι από σενα τώρα έχει μείνει" είναι πραγματικά αυτό που δεν τόλμησαν τα χείλη.Δειλία...Στο αναγνωρίζω!Ποτέ δεν μίλησες ειλικρινά.Πάντα μέσα από ένα ψέμα,έπρεπε εγώ να ψάξω "την αλήθεια μου για σενα".Και τη βρήκα.Εσύ;Ακόμα ψάχνεις ή δεν μπήκες ποτέ στη διαδικασία;Μάλλον το δεύτερο ε;Το ξέρω.


Κρίμα ειλικρινά.Πληγώθηκα πάρα πολύ...άργησα αλλά συνειδητοποίησα...ΝΑΙ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ ΓΑΜΩΤΟ ότι ίσως δεν έπρεπε να είχα πιστέψει λέξη από όσα μου χες πει.Όχι τα μισά...δυστυχώς...λέξη!


Δεν ξέρω αν είναι αργά...Πάντως μου αρκεί που τα κατάλβα όλα..τώρα.!

Eργατική ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!

x

Μαζί με την αρχή του νέου μήνα του πιο ανοιξιάτικου,μαζί με το ξένοιαστο(θα δείξει από Δευτέρα πόσο ξένοιαστο θα παραμείνει στη συνείδηση,όσων χάρισαν απλόχερα την ψήφο τους σε ένα κατά τα άλλα "σοσιαλιστικό"κόμμα βλ. ΠΑΣΟΚ!)μάζεμα λουλουδιών από βουνοπλαγιές και λιβάδια,με την κατασκευή χρωματιστών και μοσχομυρωδάτων στεφανιών όπως είθισται.ξεχνάμε οι περισσότεροι-κυρίως εμείς οι νέοι-ότι μέχρι πριν κάποιο χρόνια κοντινά και μακρινά ταυτόχρονα
εργάτες δουλεύοντας υπό άθλιες συνθήκες και χωρίς να έχουν ούτε δείγμα ανθρωπιστικού,οικονομικού ή ασφαλιστικού δικαιώματος εξεγέρθηκαν και έτσι κατάφεραν μέσα από αδιάκοπους και πολλές φορές αιματοβαμμένους αγώνες να διασφαλίσουν κάποιο πολύ βασικά εργατικά δικαιώματα,που σαφώς ισχύουν ως τις μέρες μας και θεωρούνται σημαντικό ανθρώπινο κατόρθωμα,όπως:8ωρη πενθήμερη εργασία,καλύτερες συνθήκες,ασφάλιση κ.α.


Για του λόγου το αληθές,λοιπόν,σκέφτηκα να κάνω μια αναδρομή εκεί από όπου ξεκίνησε η διαμαρτυρία και να καταλήξω στο πως και πότε έφτασε και στην Ελλάδα:

"Εργατική Πρωτομαγιά

Την πρώτη Μαΐου γιορτάζεται η μέρα των εργατών. Είναι στην πραγματικότητα η καθιερωμένη γιορτή της εξέγερσης των εργατών του Σικάγου. Τον Μάη του 1886 τα εργατικά συνδικάτα στοΣικάγο ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας ωράριο εργασίας στις 8 ώρες και καλύτερες συνθήκες εργασίας. 

Η πρώτη του Μάη, είναι μέρα ορόσημο για τους αγώνες του εργάτη.

Οι αιματοβαμμένες εξεγέρσεις των εργατών του Σικάγο στις αρχές Μάη του 1886, έγιναν ύστερα από επιτυχημένες διεκδικήσεις των εργατών στον Καναδά το 1872.

Δύο χρόνια νωρίτερα, το 1884, πάρθηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας η απόφαση να γίνουν την πρώτη Μάη του 1886 απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις στο Σικάγο, το μεγαλύτερο τότε βιομηχανικό κέντρο των ΗΠΑ. Αίτημα η μείωση των ωρών εργασίας και σύνθημα "Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο".

Εκείνη τη μέρα, 1η Μαΐου του 1886, 400.000 άνθρωποι συμμετείχαν στις απεργίες που γίνονταν σε όλη την χώρα, και πάνω από 80.000 στο Σικάγο. Αυτό το Σάββατο του 1886, μια εργάσιμη μέρα, οι εργάτες, ξεκίνησαν με τις γυναίκες και τα παιδιά τους για να διαδηλώσουν ειρηνικά στο χώρο της συγκέντρωσης στην πλατεία Haymarket.

Στη γύρω περιοχή, είχαν παραταχθεί αστυνομικές δυνάμεις αποτελούμενες από 1350 άτομα, οπλισμένα με οπλοπολυβόλα οι οποίοι περίμεναν το σύνθημα για να δράσουν.

Κι ενώ το πλήθος παρακολουθούσε τις ομιλίες, ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης, διατάσσει να διαλυθεί η συγκέντρωση. Μια βόμβα έσκασε μέσα στο πλήθος, και αστυνομικοί μαζί με μπράβους αρχίζουν να χτυπούν τους συγκεντρωμένους χωρίς καμιά διάκριση.

Πρωτομαγιά στην Ελλάδα

Το 1892 έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Ελλάδα, από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη. Το 1893, 2000 διαδήλωσαν ζητώντας οχτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων. Το 1894, γίνεται μια μεγάλη συγκέντρωση με τα ίδια αιτήματα που λήγει με 10 συλλήψεις και τον Αύγουστο ακολουθεί σύλληψη του σοσιαλιστή Σταύρου Καλλέργη.

Το 1936 έχουμε τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης. Τα γεγονότα ξεκίνησαν γύρω στο Φεβρουάριο, με κατάληψη ενός εργοστασίου ύστερα από την απόρριψη των αιτημάτων των εργατών και συνεχίστηκε με συμπαράσταση καπνεργατών από άλλα εργοστάσια. Εναντίον τους χρησιμοποιήθηκε τόσο η αστυνομία όσο και ο στρατός. Δεν υπήρχε κεντρική συγκέντρωση, αλλά μικρές συγκεντρώσεις με ομιλητές σε διάφορα μέρη της πόλης. Σε μια συγκέντρωση στη διασταύρωση Εγνατίας και Βενιζέλου, χωροφύλακες πυροβόλησαν και σκότωσαν 7-8 εργάτες. Σ' αυτό το σημείο έχει στηθεί το μνημείο του καπνεργάτη. Με πυροβολισμούς προσπάθησαν να διαλύσουν και τις άλλες συγκεντρώσεις και συνολικά είχαμε τουλάχιστον 12 νεκρούς και 300 τραυματίες. Οι δολοφονίες των εργατών και πιο συγκεκριμένα η δημοσιευμένη φωτογραφία ενός νεκρού νέου που συμμετείχε στην απεργία,με την μητέρα του μαυροντυμένη να θρηνεί πάνω από το άψυχο σώμα του,ήταν η έμπνευση του Ρίτσου για τον "Επιτάφιο".

Το 1944 ο κατοχικός στρατός των Γερμανών, εκτέλεσε 200 Έλληνες αγωνιστές στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Ο Νίκος Μαριακάκης, ένας απ' τους 200, έγραψε στο σημείωμα που άφησε: "Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος".

Το Μάη του 1963, δολοφονήθηκε ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης. Δεν ήταν Πρωτομαγιά, αλλά 22 Μαΐου. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης μιλούσε σε συγκέντρωση των "Φίλων της Ειρήνης" για την παγκόσμια ύφεση όταν δέχτηκε επίθεση από άγνωστους με ρόπαλα. Έξω απ' την αίθουσα ο Λαμπράκης χτυπήθηκε από τρίκυκλο και τελικά εξέπνευσε στις 27 Μαΐου. Ο Λαμπράκης είχε συμμετοχή σε ειρηνιστικές πορείες τον Απρίλιο του 1963 στην Αθήνα, κι ήταν απ' τα κεντρικά πρόσωπα στην εκδήλωση για την Πρωτομαγιά στο γήπεδο του Παναθηναϊκού.

Το 1976, πάλι πρώτη Μαΐου, είχαμε το θάνατο του Αλέκου Παναγούλη σε τροχαίο. Ο Αλέκος Παναγούλης έχει μείνει στην ιστορία σαν σύμβολο της αντίστασης κατά της χούντας για την απόπειρα δολοφονίας ενάντια στον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, με τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού , τον Αύγουστο του 1968. Είχε συλληφθεί άμεσα και είχε τελειώσει την απολογία του με τη φράση "Δεν υπάρχει, κύριοι στρατοδίκαι, ωραιότερο κύκνειο άσμα για κάθε αγωνιστή, από τον επιθανάτιο ρόγχο μπροστά στα πολυβόλα του εκτελεστικού αποσπάσματος της τυραννίας". Η παγκόσμια κατακραυγή της δίκης απέτρεψε την εκτέλεση του Παναγούλη. Στη φυλακή βασανίστηκε μέχρι την απελευθέρωσή του. Η αμνηστία που έδωσε ο Παπαδόπουλος τον Αύγουστο του 1973 κάλυπτε και τον Αλέκο Παναγούλη. Η συγκυρία του θανάτου του Παναγούλη σε τροχαίο χαρακτηρίζεται από πολλούς ιδιαίτερα ύποπτη, επειδή μόλις λίγο καιρό πριν το θάνατό του, είχε φέρει στη δημοσιότητα στοιχεία από τα μυστικά αρχεία της ΕΣΑ."

• Νομίζω πως αξίζει να τονιστεί-ίσως λίγο πιο καυστικά από όσο θα πρεπε-ότι ο αγώνας για τα δικαιώματα των εργαζομένων ξεκίνησε στην Αμερική που εξακολουθεί να είναι από τις μεγαλύτερες ιμπεριαλιστικές και καπιταλιστικές δυνάμεις παγκοσμίως!
• Κατά την προσωπική μου άποψη,είναι λάθος να λέμε ότι η πρωτομαγιά είναι αργία.Δεν είναι.Απλώς τα πάντα μένουν κλειστά  σε ένδειξη τιμής τόσο στους αγώνες της εργατικής τάξης-τους οποίους είναι λάθος να καπηλεύονται τα κόμματα παγκοσμίως,οι αγώνες έγιναν από τους ίδιους τους ανθρώπους ως διαμαρτυρία απέναντι στις άθλιες συνθήκες εργασίας-όσο και για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους επειδή άσκησαν το δικαίωμα που έχουμε όλοι στην αντίδραση και τη διαμαρτυρία.

Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΑΠΕΡΓΙΑ.

Καλό μήνα σε όλους και καλή Πρωτομαγία.

ΠΗΓΗ:wikipedia

Kάτι δικό σου...

Έχει περάσει πολύ ώρα από τη στιγμή που το φόρεσα..φόρεσα κάτι που μου είχες δώσει κάποτε για να με ζεσταίνει...μια μέρα μετά τη βροχή..Ποια βροχή;Αυτή που δεν σταμάτησε από τη μέρα που έφυγες...


Κάποτε σου είχα πει ότι μ αρέσει η βροχή.Ακόμη μ αρέσει,για να ξέρεις.Αν θυμάσαι,σου είχα πει τότε που έβρεχε,ότι μου άρεσε περισσότερο επειδή τη βλέπαμε μαζί..πίσω απ το τζάμι..μπορεί να μην ήμασταν αγκαλιά,όπως θα πρόσταζε μια άκρως ρομαντική κινηματογραφική σκηνή,όμως δεν μ ένοιαζε αυτό.Μου αρκούσε που απλά υπήρχα στον ίδιο χώρο μαζί σου.


Δεν το κατάλαβες όμως.Ελπίζω τώρα,που δεν μπορώ να βρεθώ στον ίδιο χώρο με σενα,που δεν μπορώ να σου μιλήσω όποτε μου λείπεις,που δεν μπορώ να σε αγκαλιάσω(κ ας μην βρέχει απαραίτητα),που δεν μπορώ να σου στείλω ένα μήνυμα που να σου εξηγεί πόσο πολύ θέλω να είμαι κοντά σου,τώρα που δεν μπορώ να σου πω πόσο πολύ άδικα έφυγες...ελπίζω να εκτιμήσεις το γεγονός ότι έχω ακόμη κάτι δικό σου που να μου θυμίζει πως ένιωθα...αυτό τον καιρό που εσύ δεν άντεχες να "βλέπεις"..όπως τα παιδάκια που κρύβουν το πρόσωπό τους ανάμεσα στα χέρια τους όταν φοβούνται να δουν ή να αντιμετωπίσουν κάτι.


Και εσύ έτσι έκανες κάθε φορά που προσπαθούσα να σε κάνω να με δεις..ήταν όμως τόσο γλυκό που δεν σου κράτησα ποτέ κακία.Ούτε τώρα.Αλήθεια.


Το μόνο που έχω τώρα από σενα είναι αυτό.Αυτό το κάτι δικό σου.Ασήμαντο για άλλους..για μενα όμως κομμάτι ανάμνησης.Από αυτά που αποθηκεύονται τόσο καθαρά στα αμέτρητα συρτάρια του μυαλού...έτσι ώστε κάθε φορά που αποφασίζω να το ανοίξω,να βλέπω μπροστά μου αυτή τη στιγμή...μια από τις στιγμές που έζησα μαζί σου.Πολλές-λίγες δεν έχει σημασία.Στο έχω ξαναπεί άλλωστε..για μενα πάρα πολλές κ για σενα λίγες,βιαστικές και ασήμαντες.Τουλάχιστον έτσι έδειχνες.


όπως λέει και μια πολύ καλή μου φίλη για άλλη μια φορά:


"ανταπόκριση από τη χώρα του ΠΟΤΕ...." 


όπως λέει και ένα υπέροχο τραγούδι:


"ποτέ,ποτέ ΜΑΖΙ..."

Είμαι και ΕΓΩ ΑΡΙΣΤΕΡΟΧΕΙΡΑΣ ΚΑΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ!

Ο τίτλος για όσους/ες φίλους/ες είναι αριστερόχειρες και μπορούν να κατανοήσουν το λόγο για τον οποίο το εκφράζω με τέτοιο ενθουσιασμό!
Γιατί έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια (ας πούμε εκσυγχρονισμού) για να φτάσει κάποιος στο σημείο να το πει χωρίς να διστάζει ή χωρίς να σκέφτεται ότι θα τον κακολογήσουν.

• Και οφείλουμε να είμαστε ακόμη πιο υπερήφανοι γιατί,ναι!Καθιερώθηκε ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΟΧΕΙΡΩΝ!!!!!!!Η 13η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ! Ανακοινώθηκε το 1992,από το Κλαμπ Αριστερόχειρων της Μεγάλης Βρετανίας και     ανά το χρόνο απέκτησε μεγάλη εμβέλεια!

Ας κάνουμε,μαζί λοιπόν(αριστερόχειρες και μη!) ένα ταξίδι αντιμετωπίζοντας τον κόσμο...απ'την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΤΟΥ ΠΛΕΥΡΑ!Και ας ξεκινήσουμε με ένα εύλογο ερώτημα:


-Πού οφείλεται η αριστεροχειρία;


Σύμφωνα με μελέτες αφενός στην επικράτηση της λειτουργίας του δεξιού μέρους του εγκεφάλου(του "καλλιτεχνικού"όπως κάποιοι το ονομάζουν),στην έκθεση του εμβρύου κατά τη διάρκεια της κύησης σε υψηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης και τέλος,σε ένα γονίδιο(γεγονός που αποδείχθηκε σε έρευνες το 2007) ονόματι LRRTM1.


ΑΡΑ:ούτε πρόκειται για βλάβη του εγκεφάλου,ούτε για κινητικό πρόβλημα,ούτε τίποτα τέτοιο όπως θεωρούσαν παλιότερα.Είναι πολύ πιο απλό από ό,τι θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει.Ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελείται από 2 ημισφαίρια τα οποία λειτουργούν με ένα τρόπο που απλοϊκά θα μπορούσε να ονομαστεί "χιαστί".Έτσι,λοιπόν,υπάρχουν οι άνθρωποι στους οποίους επικρατεί  το αριστερό ημισφαίριο(βλ.δεξιόχειρες) και όπως αναφέρθηκε και παραπάνω οι άνθρωποι στους οποίους επικρατεί το δεξί ημισφαίριο(βλ.αριστερόχειρες).


Προφανώς τα προηγούμενα χρόνια ήταν ένα λιγότερο σύνηθες φαινόμενο οπότε όντας οι άνθρωποι περισσότερο δεισιδαίμονες και προληπτικοί,οδηγήθηκαν μοιραία σε διάφορες αρνητικές εκφράσεις ή πράξεις εναντίον των αριστερόχειρων.Με πιο ακραία,για παράδειγμα, την δια της βίας αλλαγή ενός ανθρώπου από αριστερόχειρα σε δεξιόχειρα.Οδηγώντας έτσι και τους ίδιους αυτούς ανθρώπους σε ενοχικές σκέψεις ως προς αυτό.Άλλο παράδειγμα τέτοιου είδους αντιμετώπισης,είναι το γεγονός ότι οι αριστερόχειρες ονομάστηκαν "ζερβοχέρηδες",από το επίθετο "ζερβός"(>ζαρβός=ανάποδος,ανάπηρος,λοξός).Έχει μείνει ως έκφραση καλής τύχης "όλα να πάνε δεξία",κάνουμε το σταυρό μας με το δεξί χέρι γιατί αυτό είναι υποτίθεται του Θεού.Κάποτε μάλιστα,η χειραψία με το αριστερό χέρι υποδήλωνε ταπείνωση της κοινωνίας ακόμη και κακοτυχία.


Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι σχεδόν κάθε αντικείμενο που χρησιμοποιούμε είναι σχεδιασμένο με τέτοιο τρόπο,ώστε να ευνοείται η χρήση του ΜΟΝΟ από δεξιόχειρες.Ας δοκιμάσει,για παράδειγμα,ένας(συνάδελφος ;) )αριστερόχειρας να χρησιμοποιήσει ένα μαχαίρι,ένα ψαλίδι,ένα έγχορδο μουσικό όργανο και πράγματα ακόμη απλούστερα όπως ένα ανοιχτήρι(τιρμπουσόν!),ακόμη και χάρακες,πόμολα,χερούλια,φακέλους,ρολόγια χεριού και τόσα άλλα.Πρόβλημα υπάρχει ,επίσης,με το γράψιμο καθώς γράφουμε από δεξιά προς αριστερά και αν ο δάσκαλος δεν προσέξει ένα αριστερόχειρο παιδί θα δυσκολευτεί ακόμη περισσότερο να μάθει να γράφει σωστά(από προσωπική εμπειρία λίγοι είναι οι δάσκαλοι που βοηθούν το παιδί και το ενθαρρύνουν).Προφανώς κάποιοι από μας πλέον να έχουν συνηθίσει ή να έχουν συμβιβαστεί χρησιμοποιώντας κάποια από αυτά,υπάρχουν ωστόσο και άνθρωποι που δυσκολεύονται πάρα πολύ.Υπάρχουν σε διάφορα μέρη μαγαζιά ειδικά για αριστερόχειρες από τα οποία μπορούν να προμηθευτούν τα αντικείμενα που δυσκολεύονται να χρησιμοποιήσουν!

• Στην Αθήνα υπάρχει ένα μαγαζί με πράγματα μόνο για αριστερόχειρες το οποίο ονομάζεται ΑΡΙΣΤΕΡΟΧΕΙΡΑΣ και βρίσκεται στη διεύθυνση:Ακαδημίας 100,πλατεία Κάνιγγος(δίπλα στα starbucks).Για να το επισκεφθείτε on-line δεν έχετε παρά  να πληκτρολογήσετε:www.aristeroxeiras.gr.

Συνεχίζοντας,οφείλω να παραθέσω μερικά πλεονεκτήματα που έχουν στατιστικά αποδειχθεί ότι διαθέτουν οι αριστερόχειρες:

• έρευνες απέδειξαν ότι ο δείκτης νοημοσύνης(IQ) των αριστερόχειρων είναι γενικά υψηλότερος από των δεξιόχειρων.
• οι αριστερόχειρες έχουν υψηλότερη ικανότητα στην αντίληψη ήχων και χρωμάτων.
• διαθέτουν φωτογραφική μνήμη η οποία,μάλιστα,διατηρεί για μεγάλες περιόδους τις εντυπώσεις της.
• ακόμη και σε ικανότητες που θεωρούνται "παραφυσικές"(τηλεπάθεια,όραση x-ray) οι οποίες έχουν σπάνια,βέβαια,παρατηρηθεί οι αριστερόχειρες έχουν τον πρώτο λόγο.
• είναι πιο επιρρεπείς στις Καλές Τέχνες,τα μαθηματικά και τον αθλητισμό.
• οι εγκέφαλοι των αριστερόχειρων είναι δομημένοι διαφορετικά, με τρόπο που διευρύνει το φάσμα ικανοτήτων τους, ενώ τα γονίδια που ευθύνονται για την αριστεροχειρία ρυθμίζουν και την ανάπτυξη των γλωσσικών κέντρων του εγκεφάλου.

Ας δούμε και μερικά στατιστικά:

• ο ρυθμός γέννησης αριστερόχειρων αυξάνεται σταδιακά και αναμένεται ως το 2020 ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι να είναι αριστερόχειρες.
• Οι ειδικοί θεωρούν ότι η ανθρωπότητα σαν είδος βελτιώνεται και αυτό οφείλεται μεταξύ άλλων και στην αύξηση των αριστερόχειρων καθώς και στην ανάδειξη των - τόσα χρόνια - καταπιεσμένων δυνατοτήτων τους.
• 1 στους 5 που ξεχωρίζουν με κάποιο τρόπο,είναι αριστερόχειρας.
• σύμφωνα με τα ως τώρα δεδομένα 1 στους 10 είναι αριστερόχειρας(600 εκατομμύρια του παγκόσμιου πληθυσμού).

Θα κλείσω με το εξής:

Η αριστεροχειρία δεν είναι αναπηρία ούτε περιορισμός.Είναι απλώς,μια ιδιαιτερότητα η οποία αν συνδυαστεί με τις κατάλληλες κλίσεις θα βοηθήσει στην ανάδειξη ενός ξεχωριστού ανθρώπου.

ΠΗΓΕΣ:www.sansimera.gr,wikipedia,aristeroxeiras.gr,focusmag.gr.

Πάειειειειει......

Πάλι εδώ.Πάει και το Πάσχα και όπου να ναι θα επιστρέψει-ξανά-ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του!!Για όσους ακόμη ψιλορουχλιάζουν!!!(όπως εγώ ας πούμε!).


Βέβαια όταν έχεις στο μυαλό όλα αυτά τα πράγματα που θα πρέπει να ξαναμπείς στη διαδικασία να συνεχίσεις,ενδεχομένως και να απελπίζεσαι γιατί είσαι στο "άααντε πάλιιιι..." ε,ίσως και να βαριέσαι λιγουλάαακι....αλλά υπομονή!!!!Τί είναι;Ένας μήνας και κάτι μέχρι τον Ιούνιο(είναι η κωλοεξεταστική το ξέρω-για τους ομοιοπαθείς αυτό!)και μετά χαλαράααααααα....ακόμη και να δουλεύεις...το καλοκαίρι είναι αλλιώς ρε παιδί μου!Σου προσδίδει μαι χαρά,μια αισιοδοξία,ένα κέφι,κάτι τέλος πάντων!!!!!


Βέβαια θα μου πεις και η άνοιξη τί έχει;Και δε θα διαφωνήσω,μια χαρά είναι μωρέ..άλλη φάση γενικά.Πάντως το ότι ο καιρός περνάει γρήγορα είναι γεγονός!Τόσο γρήγορα που πολλές φορές χάνουμε τις μέρες,τις ώρες,τις ημερομηνίες...και λες "δε μπορεί χθες δεν ήταν που.....".Τουλάχιστον ,αν περνάει γρήγορα αλλά ευχάριστα έχει καλώς!(τώρα βέβαια και άσχημα να περνάει..καλό είναι που περνάει γρήγορα..αλλά οκ!).Εξαρτάται σε ποια πλευρά είσαι και πως αντιμετωπίζεις τις εκάστοτε καταστάσεις.


ΥΓ:Μπορεί ο καιρός να περνάει με μεγάλη ταχύτητα και πολλές φορές να μην το συνειδητοποιούμε...υπάρχουν,όμως,κάποια πράγματα που θέλουν το χρόνο τους για να περάσουν...και όταν αυτός ο χρόνος τρέχει ιλιγγιωδώς,πού να προλάβουν να ξεχαστούν αφού δεν τους δίνεις το περιθώριο που χρειάζονται για να κάνουν τον κύκλο τους..(όταν κ εσύ ο ίδιος δεν έχεις χρόνο ή δεν προλαβαίνεις να αφιερώσεις χρόνο ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό!)και έτσι  μένουν...εκεί...μόνα τους...ακλόνητα..και σε βασανίζουν...σε τρώνε...μέχρι να καταφέρεις να τους δώσεις "χρόνο"για να φύγουν επιτέλους από μέσα σου...και να πάψουν να σε πιέζουν ή να σε κουράζουν...!

Kαλό μήνα!

Σκέφτηκα ότι σήμερα ξεκινά ένας καινούργιος μήνας και καλό θα είναι να ξεκινά με λίγη αισιοδοξία(όσο μπορεί να είναι κανείς αισιόδοξος κατα μεσής της Μεγάλης Βδομάδας αλλά και εν μέσω οικονομικής κρίσης και μέτρων!!!!!!).


Και όμως μπορούμε!!!ΝΑΙ μπορούμε!!!Δεν θα μας ρίξει κάτω καμία λιτότητα(που σημειωτέον ισχύει μόνο για μας που έχουμε μόνο ένα χιτώνα και που στο τέλος θα μας τον πάρουν κ αυτόν..Τί γίνεται μ αυτούς που έχουν καμιά 15αρία-και βάλε!-δεν μας λένε!!!!!!).Τέλος πάντων..




Ή καλύτερα μέρες που'ναι(που λέει και ο σοφότατος λαός!) "δε βαριέσαι έχει ο Θεός!".
Βρε ο Θεός έχει....ΣΕ ΕΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ;;;;;
Και μη βιαστείτε να πείτε ότι δεν πιστεύω ή ότι δε σέβομαι κτλπ(ανοησίες δηλαδή ίσα για να κατηγορείς το διπλανό σου όπως ΟΛΟΙ όσοι ζουν σ αυτή τη χώρα με τους εαξαιρετικά συμπαθής και τρισχαριτωμένους υπουργούς και ψευταραδ....εεεεε βουλευτές!).Απλά το μόνο που μπορεί κ αυτός ο καημένος να προσφέρει είναι υπομονή,εποιμονή και δύναμη!!!


Αυτά εύχομαι να φέρει σε όλους το μήνυμα του Πάσχα..και δε μπορεί!Κάποια στιγμή θα έρθει και η δική μας ανάταση...εεεε ανάσταση!!!!!






ΥΓ(1):Μακριά από τους φερόμενους ως εκπροσώπους του Θεού!
ΥΓ(2):Να θυμάστε ότι η Εκκλησία δεν θέλει να ΦΟΡΟΛΟΓΗΘΕΙ-γιατί άραγε;-!!!!!!!!(ενώ στην εποχή του "δυστυχώς επτωχεύσαμεν" η Εκκλησία πρόσφερε μέρος του πλούτου της για να σωθεί η χώρα!!!!!!)
ΥΓ(3):Άντε να δούμε "μέρες που ναι!"...ΑΝΤΕ!


ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

"Ζωή μου που καίγεσαι..."

Αυτές τις μέρες ψάχνω να βρω...μέχρι κ εγώ ξέχασα τί ψάχνω να βρω.Τα πάντα.Γίνεται να ψάχνεις τα πάντα...;Τα πάντα μέσα σε ένα τίποτα...γίνεται;Και τότε εγώ γιατί εξακολουθώ να προσπαθώ;
Δεν ξέρω.Τί είναι "τα πάντα";Τί περιέχεται μέσα σε μια τόσο μικρή λέξη....;Μέσα σε 5 γράμματα...στοιβαγμένα εντελώς συμβατικά το ένα δίπλα στο άλλο..για να σχηματίσουν μια λέξη..που σε άλλους παρέχει την πληρότητα...και σε άλλους..το τίποτα...το κενό.Δεν μπαίνω στη διαδικασία να τοποθετήσω τον εαυτό μου σε μια από τις δυο κατηγορίες...δεν μπορώ και δεν θέλω.Αυτό δε σημαίνει ότι δεν ξέρω που ανήκω.


Ένα κενό.Ένα μόνιμο κενό αισθάνομαι από τότε..Από πότε;Εύλογη ερώτηση.Μα δεν έχω μια καλή απάντηση...ή τουλάχιστον μια απάντηση που να έχω το κουράγιο να σκεφτώ,να δεχτώ και να διατυπώσω.Κενό και επιφάνεια.Έμαθα να στέκομαι στην επιφάνεια γιατί διαφορετικά...όσο προχωρώ στο βάθος...δεν ανακαλύπτω "κήπο"όπως γρήγορα θα σκεφτόταν κάποιος,αλλά ένα τοπίο που μυρίζει καταστροφή και μια εικόνα που αποτυπώνει ερείπια.Σκόνη και καπνός στον αέρα και μετά...τίποτα.


Σκόνη...όπως αυτό που υπάρχει τώρα..παντού.Σκόνη τώρα και κάποτε άρωμα.Τότε ο αέρας βοηθούσε το άρωμα να παραμείνει ενώ τώρα απλά σκορπίζει τη σκόνη άναρχα εδώ και εκεί.Κάθε της κόκκος και ανάμνηση.Κάθε ανάμνηση και εικόνα.Κάθε εικόνα χιλιάδες λέξεις....
Αμέτρητες ώρες.


Δεν ξέρω...δεν μπορώ να προσδιορίσω τίποτα πια.Γιατί όσο είμαι "αλλού" ο καθρέφτης μου είναι σκεπασμένος με ένα μαύρο πανί που βγάζω κάθε φορά που θα μπω στο δωμάτιο.Είναι αναπόφευκτο εξ άλλου.Και έτσι,είναι αναπόφευκτο και να τον κοιτάξω.Προσπαθώ να μην το κάνω,όμως ποιος μπορεί να αποφύγει έναν καθρέφτη;Θα είναι σαν να αποφεύγει την αλήθεια..τον εαυτό του.Και εγώ δεν έχω άλλο τη δύναμη να το κάνω αυτό.Έτσι στέκομαι μπροστά του περιμένοντας ότι θα μου δώσει μια λύση.Αλλά έχει μάθει να τονίζει μόνο τα αρνητικά....καθρέφτης γαρ.Πώς κρύβεις κάτι αταίριαστο ή περιττό από έναν καθρέφτη;Έλα ντε...


Πίστεψα ότι γράφοντας,θα καταλήξω κάπου,σε κάποιο συμπέρασμα.Μάταιος ο κόπος μου.Ούτε καν ανακουφίστηκα.Ίσα-ίσα.Αυτό σημαίνει ότι αύριο ξημερώνει άλλη μια "μέρα έρημη" που θα αναλωθεί στην "προσπάθεια".

Bρε καλώς τα....!!!!!!!

Και πάνω που είπαμε το "καλό μήνα" ξεκίνησαν τα "ωχ..τι μας περιμένει!"
Δεν προλάβαμε...να φορέσουμε Μαρτάκια,να καταλάβουμε την άνοιξη,να μυρίσουμε στον αέρα λουλούδια..και να τα και τα μέτρααα..!!!!
Και λες..δεν μπορεί..δε γίνεται...κάποιος πρέπει να μας κάνει πλάκα!Αλλά μετά συνειδητοποιείς..ότι δυστυχώς ΔΕΝ είναι Πρωταπριλιά...ακόμη τουλάχιστον!


"Δεν θα αυξήσουμε τους φόρους..","Δεν θα δανειστούμε".."δεν αυτό","δεν εκείνο"...και ένα σωρό δεν...ακούσαμε τότε...τότε καλέ!Δεν θυμάστε;Κάπου εκεί πριν τις 4 Οκτώβρη...;;;;Και φυσικά ως ίδιον μιας καλής κυβέρνησης..ΔΕΝ τηρήθηκε καμία υπόσχεση!Άντε καλέ...στην Ελλάδα;;;Πότε συνέβη ξανά αυτό;;!!!Και βέβαια κάποιες φορές μπαίνεις στη διαδικασία να σκεφτείς.."ναι αλλά αν είναι ο μόνος τρόπος να ξεφύγουμε απ΄την κρίση;".Εντάξει,ας το δεχτώ.


Όμως έρχομαι να ρωτήσω...ποιος έφερε την κρίση;Εγώ;Εσύ;Ποιος;Εγώ κυβερνούσα τόσα χρόνια;Εγώ διέλυσα την οικονομία;Εγώ ήμουν που άδειαζα χρόονια ολόκληρα τα ταμεία και ξαφνικά είπα:"λυπάμαι..αλλά...δεν υπάρχουν λεφτά...και θα κάνουμε περικοπές";Και τρέξτε τώρα να μαζέψετε ό,τι προλάβετε!Αχ ο κοσμάκης τα πλήρωνε πάντα όλα!!!!Και τώρα ο κοσμάκης θα τα πληρώσει.Δεν μπορώ να δεχτώ το γεγονός ότι ΟΛΟΙ οι Έλληνες είναι διεφθαρμένοι.Εντάξει υπάρχει ένα αξιοπρόσεκτο ποσοστό,σαφώς,όπως και σε κάθε χώρα του κόσμου-έτσι όπως έχουμε καταντήσει-.Πάρα πολύ ωραία,τα "μέτρα"σας οφείλουν να είναι σκληρά σε αυτούς που ΠΡΕΠΕΙ!Περικοπές στο δημόσιο....ΟΛΟΙ στο δημόσιο κλέβουν πια;ΟΛΟΙ;Μα καλά με τί κριτήρια τους πήραν τότε;Σύμφωνα με το ποιος έχει σκοπό να "βουτήξει"περισσότερα από τις υπηρεσίες,τα ταμεία ή δεν ξέρω και εγώ τί άλλο;Και ποιος είναι αυτός που εν τέλει κρίνει ποιοι θα μπουν στο δημόσιο;ΠΑΛΙ ΕΓΩ Ε;Εντάξει το παραδέχομαι!


Και εντάξει δέχομαι ότι ένα "σεβαστό"ποσοστό των δημοσίων υπαλλλων έχει ένα ακόμη πιο "σεβαστό"εισόδημα..από επιδόματα,από πολύ υψηλούς μισθούς,από...από....Και ξαναρωτώ!Ποιος έδωσε όοοολα αυτά τα επιδόματα και τους έδωσε αυτή  την "ευκαιρία";Αφήστε ξέρω!ΕΓΩ!


Μάλιστα...και ποιος μπορεί να κατοχυρώσει ότι αυτά τα μέτρα...ΔΕΝ θα περάσουν κάποια στιγμή και στον ιδιωτικό τομέα;;;;ΕΕΕΕ;;;;Γιατί εκεί είναι που τους συμφέρει περισσότερο...ή λανθάνω;
Και έχεις και τους δημοσιογράφους να ασχολούνται με ΕΝΑ περιοδικό(δεν θυμάμαι να καταργήθηκε η ελευθερία του λόγου.....άλλα δικαιώματα μας τα καταργούν όσο πάει..αυτό..τουλάχιστον ακόμη το διαθέτουμε!)και με ΔΥΟ πολιτικούς(ακροδεξιούς κιολας από ό,τι έιδα)που γράψανε και είπαν πέντε σαχλαμάρες για να δημιουργήσουν σάλο.Κια σαφώς οι δημοσιογράφοι μας τσίμπησαν!Γιατί..πως να το κάνουμε...τον πανικό και την ιδιότητα να τον μεταφέρουν και στον κόσμο που δεν έχει ιδέα από οικονομικά κλπ(και εννοείται ότι δεν βγάζω τον εαυτό μου έξω!),τα έχουν στο αίμα τους!!!!


Αντί να αφήσουν αυτούς που μπορούν και έχουν την ικανότητα να απαντήσουν(πχ σατιρικές εκπομπές) βγαίνουν πολιτικοί,πρέσβεις και δημοσιογράφοι και απαντούν!Λες και οι Έλληνες είναι χαζοί(έτσι θέλουν να μας αντιμετωπίζουν!) και δεν μπορούν να καταλάβουν τι παιχνίδια παίζονται...αααχ!!!Πότε θα ξυπνήσει ο λαός και θα σας πάρει όλους παραμάζωμα;;;!!!Πολύ θα το χαρώ!Όχι ότι κοιμάται..απλώς εσείς τον έχετε αδρανοποιήσει..γιατί δεν του αφήνετε περιθώρια να αντιδράσει...


Τέλος,σαφώς ό,τι ανέφερα είναι προσωπικές απόψεις μιας απελπισμένης από τον τρόπο που λειτουργεί η πολιτική στη χώρα της,φοιτήτριας..(μελλοντικής άνεργης..δεν ξέρω αν το μάθατε!5 θα διορίζονται 1 θα μπαίνει στο δημόσιο!!!!!)φιλολογίας....


ΥΓ:Εμείς τουλάχιστον δώσαμε στους Γερμανούς(και όχι μόνο!)μια Αφροδίτη της Μύλου...αυτοί τι είπαμε ότι έχουν προσφέρει στην παγκόσμια ιστορία;;;;Α ΝΑΙ!!!!Το μεγαλύτερο φασίστα,ανθρωποκτόνο και δικτάτορα όλων των εποχών...βλ.ΧΙΤΛΕΡ!!!!!

"Κοίτα πώς φτάσαμε να ζούμε τελικά.."

Τόσος καιρός...πέρασε τόσο γρήγορα...όσο γρήγορα κάνει κάποιος για να ανασάνει ή να ανοιγοκλείσει τα μάτια του....ναι.Τόσο γρήγορα πέρασες απ'τη ζωή μου και τόσο γρήγορα έφυγες.
Σαν χθες μου φαίνεται από κείνη τη μέρα..και τώρα εγώ βρέθηκα ξανά στο ίδιο μέρος.Με άλλη παρέα.


Είναι όλοι εδώ.Είναι;Δεν ξέρω.Ποτέ δεν ἠξερα..Δεν έμαθα.Ποτέ δεν θα μάθω.Αυτό που συνέβη το ξέραμε εγώ και εσύ.Το θυμόμ...όχι.Το θυμάμαι,εγώ.Το "εσύ" δεν ξέρω αν πρέπει,αν μπορώ κ αν θέλω να το βάλω μετά από αυτό το "και".Τόσο καιρό αυτό έκανα κ δεν άλλαξε κάτι.Λες να άλλαξε τότε;Εκείνη τη στιγμή;Δεν ξέρω.Όχι.Το έζησα αλλά δεν θα το άφηνα να με κυριεύσει.Ναι,έτσι είχα πει τότε.Το θέμα είναι τώρα τι γίνεται;Πες μου "ΕΣΥ".Μη με κοιτάς.Μην το κάνεις αυτό.Απλά πες μου.ΠΕΣ ΜΟΥ!Σιωπή.Πάντα αυτό.Μόνο αυτό.Μια κίνηση και μετά σιωπή.


Και εγώ να μένω κρατώντας την ελπίδα.Μια ελπίδα που ποτέ δεν έδωσες "ΕΣΥ".Την είχα κλέψει από εσένα.Και ως γνωστόν,αυτό που κλέβεις δεν θα είναι ποτέ δικό σου,πραγματικά.Θα είναι πάντα,αυτό που πήρες χωρίς να το ζητήσεις,χωρίς να ρωτήσεις.Έτσι και εγώ.Αυτά που πήρα από σενα,τα πήρα χωρίς να σε ρωτήσω,χωρίς να στα ζητήσω...και δεν έμαθα ποτέ αν πραγματικά ήθελες να μου τα δώσεις ή απλώς με λυπόσουν.


Τόσο καιρό μετά,εξακολουθώ να μην μπορώ να καταλάβω,πώς γίνεται να πληγώθηκα τόσο πολύ από κάτι που έζησα αφενός,αλλά αφετέρου δεν έμαθα ποτέ αν και κατά πόσο,ήταν αληθινό...