Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Ένα αεράκι....


Πολύς καιρός...
Έλειπαν και αυτές οι σκέψεις που συμβατικά τις αποκαλούμε "έμπνευση".
Ποτέ δεν κατάλαβα πώς έρχεται η έμπνευση,από πού,από τι εξαρτάται και τελικά,πώς και γιατί σε αφήνει.

Έχουν αλλάξει πολλά.
Έχουν συμβεί πολλά.

Άνθρωποι μπήκαν στη ζωή μου,άλλοι έφυγαν -δυστυχώς για πάντα-από αυτήν.

Συνέβησαν πράγματα και δημιουργήθηκαν  εικόνες και συναισθήματα που δεν ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ να τα εξηγήσω..ή να τα ξεχάσω.

Τόσες αλλαγές...τόσες στιγμές...τόσες λέξεις...τόσα αισθήματα..από εκεί που ένιωθες κενό,ξαφνικά από το πουθενά ξεχείλιζες και πίστευες ότι η ψυχή σου δεν χωράει άλλα.

Και όμως. 
 
Ένας χαμός,σου αποδεικνύει πάντα,πόσο εύκολα μπορείς να αδειάσεις και να νιώσεις και πάλι κενός.
Σε δευτερόλεπτα.

Και πάντα κάποιος εκεί δίπλα σου,ίσως λίγο πιο πίσω να σε στηρίζει.Να σε κρατάει όταν λυγίζεις και να σε επαναφέρει σε όρθια στάση.

Δεν ξέρω τί λείπει.
Δεν ξέρω αν έλειπε κάτι ποτέ.
Δεν ξέρω αν χρειάζεται κάτι να αφήσω,κάτι να προσθέσω,κάτι να συμπληρώσω.
Δεν ξέρω πώς είναι να μην νιώθεις κενό.

Ξέρω όμως,ότι κάποιες φορές,που φυσάει ενα απαλό αεράκι νιώθω κάποιου είδους ελευθερία.
Σκέφτομαι ότι αν ο αέρας ήταν πρόσωπο,θα ήταν το πιο ελεύθερο πλάσμα στο σύμπαν.
Ζηλεύω αυτή την απόλυτη ελευθερία.Και ας μοιάζει ασύδοτη.

Αυτό χρειάζομαι.
Πού και πού να νιώθω ελεύθερη από όλους και από όλα.
Αυτό χρειάζομαι.

Ένα αεράκι.....

Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Χαραγμενη εικονα μοναξιας....

Πωπω...ππέρασε πολύς καιρός!

Κάτι η εξεταστική...κάτι τα σούρτα φέρτα...ε,ξεχνιέσαι όσο να πεις!
Βγήκε το ένα από τα 3 που έδωσα,το πέρασα και μένουν δυο που κρίνουν το αν θα πάρω πτυχίο και έχω μεγάλη αγωνία!
Το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς ήταν τέλειο.Ξέσκασα,χόρεψα,έφαγα(μεταξύ μας αυτό!:P),ήπια,μασκαρεύτηκα καλή φάση!

Και σήμερα μου έλαχε ένας δυσάρεστος "κλήρος".Να συνοδεύσω ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο το οποίο ταλαιπωρείται χρόνια από τη γνωστή και μη εξαιρετέα ασθένεια,σε μια μη επίπονη εξέταση η οποία χαίρει απίστευτης ταλαιπωρίας,λόγω αργής εξυπηρέτησης.Ξέρετε τώρα,ελληνικά δημόσια νοσοκομεία κ.ο.κ.Πίστευω ότι θα πρέπει να δημιουργηθεί νέος ακρωνυμικός/αρκτικολεξικός -ή όπως θέλετε πείτε τον- όρος.
"Ε.Δ.Ν.".Ελληνικό Δημόσιο Νοσοκομείο.Ε?Τέλειο?και δίπλα η ερμηνεία."Πρόκειται για έναν χώρο όπου τα πάντα κινούνται βάσει χρήματος και όχι ανθρωπιάς και το παν στηρίζεται στην νωχελικότατη αντιμετώπιση όλων των ασθενών,παθήσεων και καταστάσεων".Να!Ορίστε!Τέλος πάντων!

Σήμερα λοιπόν,πέρα του ότι γενικότερα δεν είναι και το πιο ευχάριστο να βρίσκεσαι ανάμεσα σε ανθρώπους που υποφέρουν και ταλαιπωρούνται,πόσο μάλλον όταν ανάμεσά τους είναι και ο δικός σου άνθρωπος,συνειδητοποίησα για μια ακόμη φορά το "μεγαλείο" της μοναξιάς.

Άσχημη λέξη.Άσχημο να τη νιώθεις.Άσχημο να την βρίσκεις μπροστά σου.Άσχημο να αποκτάς τα συνώνυμα και παράγωγά της στο λεξιλόγιό σου.Άσχημο να την αντιμετωπίζεις και ακόμη πιο άσχημο να μην μπορείς να την αντιμετώπισεις.Κυρίως:άσχημο να έρχεται και να σε βρίσκει όταν δεν την αποζητάς.

Απέκτησα μια εικόνα η οποία δύσκολα θα μου φύγει από τη μνήμη.Μια γυναίκα μόνη,σε μια καρέκλα,με τα σημάδια της ασθένειας φανερά πάνω της(δεν θα τα αναφέρω οι περισσότεροι δυστυχώς μπορούμε έυκολα να αναγνωρίσουμε εμφανισιακά έναν άνθρωπο που ΠΑΛΕΥΕΙ με αυτή τη νόσο),να περιμένει τη σειρά της.Μόνη.Χωρίς κανένα να μιλήσει.Κανένα να της πει μια κουβέντα να ξεχαστεί.Να της κρατήσει το χέρι.Να της πει δυο τρυφερές κουβέντες.Να της πει ότι "όλα θα πάνε καλά"ακόμη και αν δεν πάνε τελικά.Να την περιμένει όταν θα βγει από το σιχαμένο μηχάνημα που θα της "ποτίσει" το σώμα με ραδιενέργεια.Να είναι κοντά της και σε αυτό το μέρος της πάλης.Νέα γυναίκα.

Ένιωσα ππολύ άσχημα με τον εαυτό μου.Δεν τη λυπήθηκα.Αντιθέτως,τη θαύμασα και τη θαυμάζω πολύ.Μακάρι να είχα στο ελάχιστο τη δύναμη και το σθένος της.Όπως και κάθε ανθρώπου που ήταν εκεί(ακόμη και του δικού μου)για να παλέψει για λίγη ζωή.Λες και την εχεί δανεική.

Μη λυπάστε τους ανθρώπους που παλεύουν για τη ζωή τους.
Να τους σέβεστε.
Να τους αγαπάτε.
Να τους θαυμάζετε.
Να είστε δίπλα τους στον αγώνα.
Να μην μουρμουράτε όταν σας ζητούν να τους κάνετε λίγη παρέα.
Να μην γκρινιάζετε αν πρέπει να ξυπνήσετε πολύ πρωί για να είστε μαζί τους σε έναν τέτοιο χώρο.

Και να μην ξεχνάτε...που κ που να τους λέτε καμιά τρυφερή κουβέντα .
Και να μην ξεχνάτε...η αγκαλιά δεν κοστίζει τίποτα σε εσάς..αλλά είναι ΠΟΛΥΤΙΜΗ για κάποιους άλλους.



ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΝΟΥΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ Η ΕΦΥΓΑΝ ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΛΙΓΗ ΑΚΟΜΗ...


Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Η προσπάθεια μετράει..

Καλησπέρα και πάλι!

Υποθέτω ότι δεν σας έλειψα αλλά δεν έχει σημασία!!Εγώ θα γράψω αυτά που είναι να γράψω!:P

Σήμερα,δεν ξέρω πώς μου ήρθε..σκεφτόμουν(και είναι μεγάλο νέο,όπως μου είπε ένας καλός φίλος χθες-χαριτολογώντας ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ!!:p)πόσες φορές δεν έχουμε ξεκινήσει κάτι,είτε αυτό περιλαμβάνει ανθρώπους είτε απλά πρόκειται για κάτι που περιλαμβάνει δουλειά,εργασία για σχολή,διάβασμα ή οτιδήποτε τέλος πάντων και τελικά το αφήσαμε στη μέση για τους Χ λόγους.

Αυτό που με έκανε να επιμείνω,δεν ήταν τόσο ο λόγος ή οι λόγοι που σταματάμε κάτι,όσο το τί ενδεχομένως ζήσαμε ή δεν ζήσαμε στη διαδρομή μέχρι να πάρουμε την απόφαση να πούμε αυτό το "ΤΕΛΟΣ".Που μερικές φορές,ίσως αποβαίνει και σωτήριο,βέβαια.

Όταν πρόκειται για ανθρώπινες σχέσεις..είτε αυτές αποκαλούνται ερωτικές είτε φιλικές είτε ακόμη και οικογενειακές..οι οποίες κάποια στιγμή φτάνουν σε ένα τέλμα..και εσύ κάνεις την (ΥΠΕΡ)προσπάθεια να το περάσεις.Να πιεστείς,να κρατάς την αναπνοή σου και να το περάσεις σαν να περνάς ένα ρηχό ποτάμι.Προσπαθείς μια,δυο,τρεις άντε τέσσερις..άντε πέντε..και βλέπεις ότι δε μπορείς.Όχι επειδή δεν έχεις τη δύναμη..όχι..απλά επειδή δε γίνεται να το κάνεις μόνος.Πρέπει και ο άλλος να μπει από τη δική του πλευρά ώστε να βρεθείτε κάπου και να βοηθηθείτε.Τί γίνεται όταν αυτός δεν το κάνει;Και δεν το κάνει σε καμία από τις προσπάθειες που κάνεις εσύ;Κάπου εκεί δε θα πεις ένα "τέλος" δυνατά και θα βγεις τρέχοντας για να μην πνιγείς εσύ;

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ  PART ONE.

Όταν πρόκειται για κάποια δουλειά.Βλέπεις ότι προσπαθείς.Να είσαι καλός,συνεπής,εργατικός και μπλα μπλα μπλα μπλα για να είσαι αρεστός στον εκάστοτε εργοδότη και ΑΡΑ,να εξελίσσεσαι-εαν υπάρχουν τέτοιου είδους προοπτικές-ή να παίρνεις τέλος πάντων έναν καλό μισθό(γιατί πλέον όλα γίνοντα για το χρήμα και όλοι φροντίζουν καθημερινά να μας το θυμίζουν!).Τί γίνεται όταν βλέπεις ότι αυτό δε βγάζει πουθενά;Δε θα ξαναπείς ένα "τέλος" και θα φύγεις για να κάνεις κάτι καλύτερο;

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ PART TWO.

Δε μιλάω από προσωπική εμπειρία,δηλαδή δε μου συνέβη τώρα πρόσφατα κάτι από τα δυο,απλώς τα σκεφτόμουν χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο.

ΚΑΙ ΕΡΩΤΩ:
Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει από το σχολείο ακόμη,ότι η προσπάθεια μετράει;;Κάτι που λέγεται με συμπονετικό τόνο στη φωνή και συνήθως σημαίνει "εντάξει έκανες μια βλακεία την επόμενη φορά θα βάλεις τα δυνατά σου-άρα θα ΠΙΕΣΤΕΙΣ-και θα τα πας καλύτερα! ή θα έχεις καθαρή συνείδηση!"

Δεν ξέρω αν τελικά,συμφωνώ με αυτή τη φράση.Κάποτε τη χρησιμοποιούσα κ εγώ.

Επειδή τελικά,
όντως η προσπάθεια μετράει ή είναι από αυτά που έχουμε εφεύρει για να δικαιολογούμε την ανικανότητά μας να δεχτούμε διάφορες απογοητεύσεις που τελικά,μας έκαναν να σπαταλίσουμε χρόνο και να μην έχουμε πλήρη γνώση ή εμπειρία;;;;;

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Πολλά και αδιάφορα!!!!!

 Και ναι!Η μεγάλη της διαιτολόγου....μερα,έφτασε!Δυστυχώς!Για μενα,για τη ζυγαριά..για όλους!Εντάξει πια δεν έχω γίνει και υποψήφια παλαιστής σούμο,αλλά ένα-δυο κιλάκια λόγω Χριστουγέννων...δε θα πω επιβάλλονται..θα πω απλά..ήρθαν..ακάλεστα!

 Από αύριο και πάλι πίσω στην πείνα..καλά ήμασταν δυο βδομάδες...τώρα...το στομάχι όχι απλά στην  πλάτη...ούτε και αυτό ξέρει πού θα πάει απ'την πείνα!Το καημενούλι!Αλλά τί να κάνουμε!Βλέπεις δε γεννηθήκαμε όλες δίμετρες,θεές,αδύνατες με σώμα πού όσο και να φάει ΔΕΝ ΠΑΧΑΙΝΕΙ!

 Τώρα που το σκέφτηκα,όλα τα ωραία ή θα παχαίνουν ή θα σκοτώνουν ή θα είναι ακριβά!ΑΜΑΝ ΠΙΑ!Εκνευρίζομαι απίστευτα,όταν μου λένε ψέματα..απίστευτα όμως.Νομίζω ότι η ειλικρίνεια είναι το ΠΑΝ σε κάθε είδους σχέση.Σε ένα ωραίο πακετάκι με την επικοινωνία.Αν δεν υπάρχουν αυτά τα δυο "σ' ένα υπέροχο βαλιτζάκι" δεν υπάρχει σχέση.Για μένα,έστω.Δεν είναι ωραίο να νιώθεις ότι ο συντροφός σου ή ο φίλος σου,σε κοροϊδεύει μες στη μούρη σου.Πώς να το κάνουμε,δηλαδή.Ειδικά,όταν αυτό γίνεται απανωτά μέσα σε 3 μέρες!Μια αγανάκτηση θα τη νιώσεις δε μπορεί!
 
  Δε βαριέσαι!Και τί θα κάνεις;Ε,απλά κάποια στιγμή θα πεις αυτό που λένε και οι ηθοποιοί στο φουαγιέ,όταν πας να τους δώσεις συγχαρητήρια για την παράσταση: "ευχαριστούμε πολύ,καλη σας νύχτα!".Μόνο που δε θα υπάρχει το "να μας ξανάρθετε!".Πλάκα-πλάκα ΠΑΝΤΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΑΥΤΟ!Βέβαια δεν είμαι ηθοποιός(ακόμη!)..οπότε..εύχομαι να μη χαλάσει η φαντασίωση και χρειαστεί να ξοδέψω  την ατάκα σε άκυρη φάση...

Αυτά που λέτε,λοιπόν.Δεν έχω κάτι άλλο συγκλονιστικό να μοιραστώ,δυστυχώς.Προσπαθώ να ξεκινήσω διάβασμα(2 μαθήματα και πτυχίο!) και την έρμη την εργασία των Λατινικών.Ελπίζω να το καταφέρω μέσα στις επόμενες μέρες!
Το βράδυ θα το περάσω σε μια μπυραρία εδώ κοντά,το γνωστό και ως "στέκι" της παρέας μου,με την παρέα μου προφανώς.
Εύχομαι να έχετε ένα όμορφο βράδυ,χωρίς ψέματα,χωρίς απογοητεύσεις και κυρίως χωρίς νεύρα!

Θα χάσω και τους "ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ" σήμερα!Ξέρω..livemovies.gr!Σταθερές αξίες!

                                                 Αυτά από μενα,
                                                   Πολλά φιλιά!
                                                   

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Του παλαβού...

Αχ..καλησπέρες και πάλι!!!
Λοιπόν..το σ-κ τ λες καλό.Disco party το Σάββατο..λύσσα μαύρη με τους χορούς και την Κυριακή σπίτι..τα ίδια...και το βράδυ ένα γρήγορο γαλλικό καφέ να δω δυο φίλους και μετά..τίποτα..κάποιος αποφάσισε να νευριάσει μαζί μου..εντάξει καιρός ήταν!Μου τα χρωστάει μάλλον,επειδή εγώ αρχικά τα λεγα μαζεμένα!Έλα όμως που αποδείχθηκε ότι είχα περισσότερο δίκιο απ'ό,τι είχα κ εγώ η ίδια σκεφτεί μέσα στον εγωισμό μου!Πώς τ'ακούς;
Δε μπορώ καθόλου να βλέπω ανθρώπους να ταλαιπωρούνται από προδοσίες και λόγια εναντίον τους και κακίες και όοοολα αυτά τα συναφή μιας ανούσιας,τελικά,σχέσης(τί είδους σχέσης δεν έχει σημασία τώρα,ας μιλήσουμε για ΜΙΑ ακόμη φορά με γενικολογίες)και να επιμένει εκεί.Να μην κάνει τίποτα για να το αλλάξει ή για να βάλει στη θέση τους κάποια πράγματα.Anyway,ο καθένας ό,τι μπορεί!Εγώ ευτυχώς δεν μπορώ αυτό!Tί μπορείς θα με ρωτήσεις τώρα εσύ;ΕΛΑ ΝΤΕ!Θα σου απαντήσω εγώ!

Α!Το τέλειο!Δουλειά βρήκες;;; ΚΑΛΕ ΚΟΙΤΑ ΣΥΜΠΤΩΣΗ!ΟΥΤΕ ΕΓΩ!!!!Θα καταντήσει ανέκδοτο στο τέλος,περίμενε και θα δεις!Αλλά πρόσεξε,το ανέκδοτο θα είναι αυτός που θα ΕΧΕΙ δουλειά!Γιατί θα είναι απίστευτα περίεργο!

Χθες έβλεπα με μια παρέα,αυτό το black out..ένα έχω να πω...ΕΛΑ ΧΡΙΣΤΕ...ότι δηλαδή,πάει ο κάθε καημένος που δεν ξέρει τί να κάνει για να βρει λεφτά και γίνεται ρεζίλι..(γιατί οι συγκεκριμένοι παίκτες ρεζίλι γίνονται,απόδειξη το γεγονός ότι σίγουρα εκτός από το σπίτι που βρέθηκα εγώ,πολλά μα πολλά σπίτια θα γελούσαν υπερβολικά με αυτά που έβλεπαν )ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΚΙΟΛΑΣ.Σου λέει εμ νίκησα έναν Α φόβο εμ έγινα πρώτη μούρη!Και έχεις και την αποτυχημένη και κακιά αντιγραφή της Έλενας Ακρίτα στο "Ο πιο αδύναμος κρίκος" να κάνει αστεία τα οποία βρίσκει χαριτωμένα,ΜΟΝΗ ΤΗΣ.Εντάξει,ότι έχουμε τρελαθεί..το φανταζόμουν..αλλά τόσο πολύ..ε όχι ρε παιδιά,δεν το περίμενα!

Δεν έχω κάτι άλλο συγκλονιστικό.Σήμερα παρά το απίστευτο κρύο...πήγα για έναν καφεδάκο στο Μοναστηράκι το πρωί με τις αγαπημένες(απόφοιτες πια,κάποιες)συμφοιτήτριες.Καλή φάση.Παρά το κρύο,ο δρόμος με φόντο την Ακρόπολη,επί των γραμμών του ηλεκτρικού και πάνω από την Αρχαία Αγορά,είναι πάντα γοητευτικός.ΠΑΝΤΑ ΟΜΩΣ και είναι και παντός καιρού!Ναι,λατρεύω το κέντρο της Αθήνας.Υπερβολικά πολύ!Περισσότερο απ τον Πειραιά.

Αύριο δεν ξέρω τί θα γίνει.Δεν έχω καθόλου σχέδια.Μια μέρα πριν ανέβω τη ζυγαριά της διαιτολόγου..............(όχι μαμά,δε θα φάω όλο μου το φαγητό,αλήθεια!).

                                                    Αυτά από μενα!
                                                     Πολλά φιλιά,
                                                     Καληνύχτες!!!!!
ΥΣ:σιχαίνομαι τις κουβέντες και τις οποιεσδήποτε άσχετες και άκυρες και ανούσιες αναφορές σε πρώην...είτε προέρχονται-έστω και κατά λάθος-από μενα,είτε όχι.Ι.Ο.Υ.

Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

Kαι ψάααξε ψάααξε δε θα τα βρεις!

Και κάπως έτσι λοιπόν φτάνεις σε ένα σημείο,στις 3:59 το χάραμα,να ξεκινάς καινούριο post,ψάχνοντας απεγνωσμένα ένα χαρτάκι rizzla γαλάζιο,για να κάνεις την τελευταία θανατηφόρα σου(ναι καλά,εγώ το γουστάρω!:P)ανάσα,πριν τυλιχτείς στην αγκαλιά του Μορφέα.
 Νεύρα...νεύρα με τα λόγια...νεύρα με όσα δεν έγιναν..νεύρα για μια βαρετή μέρα..νεύρα που δε βρίσκεις το χαρτάκι...πάλι καλά που έπαιξε και εκείνη η συνάντηση στο Γκαράζ και έπαιξε και καμιά παντομίμα γιατί με έβλεπα να λιώνω στα χιονάκια της χαλασμένης μου τηλεόρασης,θεωρώντας ότι βλέπω κάτι ενδιαφέρον.Kαλά,να μη σου συζητήσω το τέλος της σειράς που σου έλεγα...μιλάμε...αυτός που έχει κάνει τη διασκευή...έχει ΤΗ φαντασία..όχι αστεία τώρα...δηλαδή..πες μου ποιός φαντάστηκε ότι η περούκα θα αυτοκτονούσε στο τέλος με τόσο στυλ!Έλα..κανείς;;;;;Μπαααααα!!!Ααφού φαινόταν καλέ!Τι Fear of the dark απ τους ΘΕΟΥΣ(βλ.IRON MAIDEN) της έβαλαν,τί μακιγιάζ τρόμου δεκαετίας '30..το ίδιο αδιάφορο ήταν..δε βαριέσαι!Στεναχωρήθηκα γιατί ήθελα τόσο πολύ να πω αυτό το "ΠΑΡΤΑ ΜΩΡΗ" και μου πήραν τη χαρά!Ευτυχώς που δεν έχω αναμνήσεις τύπου "όταν ήμουν μωρό μου πήραν το παγωτό μέσα απ'τα χέρια" να αναπολήσω και έτσι να ξαναθυμηθώ τραύματα!
  Γενικά,τίποτα σπουδαίο..νεύρα πολλά σήμερα...υπερένταση...τσιγάρα...κρασί....και τελικά,δεν έχω ακόμη διαλέξει με τί από όλα έχω εκνευριστεί περισσότερο.Γιατί,όπως σωστά φαντάστηκες,είχα μια ποικιλία.Έτσι για να μη λέω τη ζωή μου μονότονη!
  Αύριο θα πάω σε γιορτή-party με θέμα disco!Λέω να ντυθώ αναλόγως να μπω σε ένα κλίμα έτσι λίγο πιο τρελό και χαρούμενο!
  ΥΣ:ΤΟ ΠΩΣ ΜΟΥ ΤΗ ΔΙΝΟΥΝ ΤΑ ΤΥΠΙΚΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕ ΡΩΤΑΝΕ ΟΥΤΕ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ.....ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ!
                                                       
                                                  χαρτάκι δε βρήκα..πάει το τσιγάρο..
                                                               Αυτά από μένα!
                                                                 Καληνύχτες!
                                                            

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

Απολογισμός ημέρας..;;;Μια καμμένη τοστιέρα!

Και να'μαι πάλι λοιπόν,στο τέλος μιας ακόμη,ωραίας και νοσταλγικής μέρας-που ίσως θα'λεγε και κάποιος ποιητής!-Ήσυχα τα πράγματα σήμερα.No έξοδοι,no φωτογραφίες,no ποτά,no ξενύχτι.Mόνο καλή παρέα,ένα παρατραβηγμένα ατελείωτο σίριαλ-εντάξει ας μη γίνω ΤΟΣΟ υπερβολική την Παρασκευή τελειώνει.Είμαι σίγουρη ότι ξέρεις για ποιό σου λέω...έλα,αφού κατά βάθος και εσύ θα δεις έστω κλεφτά την Παρασκευή πόσοι θα μείνουν ζωντανοί επιτέλους,άσε που μπορεί να σου ξεφύγει και κανένα "πάρτα μωρή" όταν δεις την μαύρη καρέ απαίσια περούκα,πίσω από κανένα κάγκελο!-ένα playstation 2 και κάποια παιχνίδια..α!μην ξεχάσω και μια θήκη με καπνό και λίγη sprite...(ω,ναι!αυτό το τέρας με τα μεγάλα μάτια  μέσα στη ντουλάπα μου,έξω απ'το ψυγείο μου,μέσα σε κάθε ντουλάπι  της κουζίνας είναι η δίαιτα..ναι!)
  Το κορυφαίο ήταν ότι ενώ έψηνα ωραιότατα ένα τοστάκι(με μαύρο ψωμί κατά τα άλλα!!)ξαφνικά το καλώδιο της τοστιέρας άρχισε να παράγει κάτι ήχους και ξαφνικά..μπαμ!και σβήσανε σου λέει ΟΛΑ τα φώτα του σπιτιού!Λες και ξανακάναμε το τελετουργικό της πρωτοχρονιάς!Αφού σκέφτηκα να πάω να πάρω την εικόνα,να βγω και να ξαναμπώ με το δεξί!Δε βαριέσαι,τουλάχιστον δεν πάθαμε καμιά ηλεκτροπληξία-το ότι θα μας έσωζε γενικά είναι άλλο!-.Στο ταχυδρομείο πήγα...κλασικά περίμενα κανένα μισάωρο..εντύπωση δεν μου έκανε,αυτά!Καλά,αύριο θα κάνω ένα φαγητό...καλέ Πέμπτη!Στην Αμερική ξεκινά και το Grey's Anatomy.Ε ναι,το παρακολουθώ με μανία και δε ντρέπομαι γι'αυτό!Θα κάνω την καρδιά μου πέτρα κ θα περιμένω μέχρι την Παρασκευή για να το δω.

                                                Αυτά από μενα!
                                                ΚΑΛΗΝΥΧΤΕΣ!