Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

"Κοίτα πώς φτάσαμε να ζούμε τελικά.."

Τόσος καιρός...πέρασε τόσο γρήγορα...όσο γρήγορα κάνει κάποιος για να ανασάνει ή να ανοιγοκλείσει τα μάτια του....ναι.Τόσο γρήγορα πέρασες απ'τη ζωή μου και τόσο γρήγορα έφυγες.
Σαν χθες μου φαίνεται από κείνη τη μέρα..και τώρα εγώ βρέθηκα ξανά στο ίδιο μέρος.Με άλλη παρέα.


Είναι όλοι εδώ.Είναι;Δεν ξέρω.Ποτέ δεν ἠξερα..Δεν έμαθα.Ποτέ δεν θα μάθω.Αυτό που συνέβη το ξέραμε εγώ και εσύ.Το θυμόμ...όχι.Το θυμάμαι,εγώ.Το "εσύ" δεν ξέρω αν πρέπει,αν μπορώ κ αν θέλω να το βάλω μετά από αυτό το "και".Τόσο καιρό αυτό έκανα κ δεν άλλαξε κάτι.Λες να άλλαξε τότε;Εκείνη τη στιγμή;Δεν ξέρω.Όχι.Το έζησα αλλά δεν θα το άφηνα να με κυριεύσει.Ναι,έτσι είχα πει τότε.Το θέμα είναι τώρα τι γίνεται;Πες μου "ΕΣΥ".Μη με κοιτάς.Μην το κάνεις αυτό.Απλά πες μου.ΠΕΣ ΜΟΥ!Σιωπή.Πάντα αυτό.Μόνο αυτό.Μια κίνηση και μετά σιωπή.


Και εγώ να μένω κρατώντας την ελπίδα.Μια ελπίδα που ποτέ δεν έδωσες "ΕΣΥ".Την είχα κλέψει από εσένα.Και ως γνωστόν,αυτό που κλέβεις δεν θα είναι ποτέ δικό σου,πραγματικά.Θα είναι πάντα,αυτό που πήρες χωρίς να το ζητήσεις,χωρίς να ρωτήσεις.Έτσι και εγώ.Αυτά που πήρα από σενα,τα πήρα χωρίς να σε ρωτήσω,χωρίς να στα ζητήσω...και δεν έμαθα ποτέ αν πραγματικά ήθελες να μου τα δώσεις ή απλώς με λυπόσουν.


Τόσο καιρό μετά,εξακολουθώ να μην μπορώ να καταλάβω,πώς γίνεται να πληγώθηκα τόσο πολύ από κάτι που έζησα αφενός,αλλά αφετέρου δεν έμαθα ποτέ αν και κατά πόσο,ήταν αληθινό...

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

"Πέρασε καιρός....ή μήπως όχι;"

Όντως.Πέρασε πολύς καιρός από τότε που έγραψα..και εξ αιτίας αυτής της καταραμένης εξεταστικής που διαρκεί ένα μήνα..(κατά συνέπεια αφαιρώντας ένα μήνα από τη ζωή σου!) και λόγω έλλειψης αυτής της πολύ καλής και γλυκιάς "ιδέας"που ακούει στο όνομα..."έμπνευση.."!

Πέρασε και αυτή η τελείως ανούσια γιορτή που αποκαλείται "γιορτή των ερωτευμένων" ,η οποία είναι και τόσο αστεία συγχρόνως!Πάντα είχα αυτή την απορία!Κανείς δεν καταλαβαίνει ότι πρόκειται για μια ακόμη προσπάθεια των εταιρειών που παράγουν όλα αυτά τα αρκουδάκια και σοκολατάκια και κορδελάκια και δεν ξέρω εγώ τί άλλο,για να εισπράξουν χρήματα εκμεταλλευόμενες το ωραιότερο συναίσθημα που έχει τη δυνατότητα να βιώνει ένας άνθρωπος;ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ!Λες και όσοι είναι ερωτευμένοι...ανυπομονούν πότε θα φτάσει η 14η Φεβρουαρίου για να γιορτάσουν!Ο έρωτας είναι η χαρά της ζωής,είναι γιορτή από μόνος του!Από τη στιγμή που το νιώθεις έχεις μια καθημερινή γιορτή!Γιορτάζει το μυαλό,η καρδιά και η ψυχή ασταμάτητα!!!!Και δε χρειάζεται ούτε κουκλάκια,ούτε τίποτα.Απλά πράγματα.Μια αγκαλιά,ένα χάδι,ένα φιλί,μια καλή κουβέντα...πράγματα που σχετίζονται με τον έρωτα..Τέλος πάντων.

Πέρασε και η Καθαρά Δευτέρα.Η πιο άσχημη Καθαρά Δευτέρα που έχω περάσει τα τελευταία χρόνια.Μόνη μου,μπροστά από ένα άθλιο,δυσνόητο και απελπιστικά βαρετό βιβλίο Γλωσσολογίας.Φαντάζομαι πως πολλά παιδιά που έδιναν-λόγω βλακώδους οργάνωσης του προγράμματος από τη γραμματεία,μα υπήρχε παιδί που ήθελε εκείνη τη μέρα να ναι με τους δικούς του;Υπερβολές πλέον...Τα παιδιά από επαρχία;Πολύ εύκολα τα κανονίζει όλα αυτή η γραμματεία πια!

Πέρασε και η εξεταστική..(και ξαφνικά....κόπηκε η σύνδεση και αναγκάζομαι να συνεχίσω από άλλη παράγραφο!)

Και πέρασαν όλα...όλα;Δε νομίζω...υπάρχουν πράγματα που δεν περνούν...που δεν αλλάζουν...που δεν αντικαθίστανται από άλλα...που εμμένουν και επιμένουν..εκεί στάσιμα...και δεν κάνουν ούτε βήμα μπρος..ούτε πίσω...Και μαζί μ αυτά μένεις και εσύ στο ίδο μέρος.Έτσι,στάσιμα.Και ενώ σου παρουσιάζεται μια ευκαιρία για ένα βήμα μπρος...εσύ σηκώνεις το πόδι για να προχωρήσεις..αλλά υπάρχει κάτι που σε εμποδίζει.Που σε κρατάει πίσω...που σου μαγκώνει τη θέληση και την προσπάθεια...οπότε κατεβάζεις το πόδι...κάθεσαι ξανά προσοχή...και μένεις ξανά.Έτσι,στάσιμα.Και περιμένεις πότε θα καταφέρεις να ξεχάσεις όλα αυτά που σε κρατάνε "προσοχή"για να κάνεις επιτέλους ένα βήμα μπρος..στη ζωή σου....