"Ζωή μου που καίγεσαι..."

Αυτές τις μέρες ψάχνω να βρω...μέχρι κ εγώ ξέχασα τί ψάχνω να βρω.Τα πάντα.Γίνεται να ψάχνεις τα πάντα...;Τα πάντα μέσα σε ένα τίποτα...γίνεται;Και τότε εγώ γιατί εξακολουθώ να προσπαθώ;
Δεν ξέρω.Τί είναι "τα πάντα";Τί περιέχεται μέσα σε μια τόσο μικρή λέξη....;Μέσα σε 5 γράμματα...στοιβαγμένα εντελώς συμβατικά το ένα δίπλα στο άλλο..για να σχηματίσουν μια λέξη..που σε άλλους παρέχει την πληρότητα...και σε άλλους..το τίποτα...το κενό.Δεν μπαίνω στη διαδικασία να τοποθετήσω τον εαυτό μου σε μια από τις δυο κατηγορίες...δεν μπορώ και δεν θέλω.Αυτό δε σημαίνει ότι δεν ξέρω που ανήκω.


Ένα κενό.Ένα μόνιμο κενό αισθάνομαι από τότε..Από πότε;Εύλογη ερώτηση.Μα δεν έχω μια καλή απάντηση...ή τουλάχιστον μια απάντηση που να έχω το κουράγιο να σκεφτώ,να δεχτώ και να διατυπώσω.Κενό και επιφάνεια.Έμαθα να στέκομαι στην επιφάνεια γιατί διαφορετικά...όσο προχωρώ στο βάθος...δεν ανακαλύπτω "κήπο"όπως γρήγορα θα σκεφτόταν κάποιος,αλλά ένα τοπίο που μυρίζει καταστροφή και μια εικόνα που αποτυπώνει ερείπια.Σκόνη και καπνός στον αέρα και μετά...τίποτα.


Σκόνη...όπως αυτό που υπάρχει τώρα..παντού.Σκόνη τώρα και κάποτε άρωμα.Τότε ο αέρας βοηθούσε το άρωμα να παραμείνει ενώ τώρα απλά σκορπίζει τη σκόνη άναρχα εδώ και εκεί.Κάθε της κόκκος και ανάμνηση.Κάθε ανάμνηση και εικόνα.Κάθε εικόνα χιλιάδες λέξεις....
Αμέτρητες ώρες.


Δεν ξέρω...δεν μπορώ να προσδιορίσω τίποτα πια.Γιατί όσο είμαι "αλλού" ο καθρέφτης μου είναι σκεπασμένος με ένα μαύρο πανί που βγάζω κάθε φορά που θα μπω στο δωμάτιο.Είναι αναπόφευκτο εξ άλλου.Και έτσι,είναι αναπόφευκτο και να τον κοιτάξω.Προσπαθώ να μην το κάνω,όμως ποιος μπορεί να αποφύγει έναν καθρέφτη;Θα είναι σαν να αποφεύγει την αλήθεια..τον εαυτό του.Και εγώ δεν έχω άλλο τη δύναμη να το κάνω αυτό.Έτσι στέκομαι μπροστά του περιμένοντας ότι θα μου δώσει μια λύση.Αλλά έχει μάθει να τονίζει μόνο τα αρνητικά....καθρέφτης γαρ.Πώς κρύβεις κάτι αταίριαστο ή περιττό από έναν καθρέφτη;Έλα ντε...


Πίστεψα ότι γράφοντας,θα καταλήξω κάπου,σε κάποιο συμπέρασμα.Μάταιος ο κόπος μου.Ούτε καν ανακουφίστηκα.Ίσα-ίσα.Αυτό σημαίνει ότι αύριο ξημερώνει άλλη μια "μέρα έρημη" που θα αναλωθεί στην "προσπάθεια".