"Ό,τι από σενα τώρα,έχει μείνει..."

Τελικά,είναι αλήθεια αυτό που λένε..ότι συνειδητοποιείς πράγματα και καταστάσεις εκ των υστέρων.Πρέπει να πάθεις λέει ο -κατά τα άλλα πολυπαθής και σοφός-λαός,για να μάθεις.Γιατί;
Γιατί να πρέπει να "πάθεις";Με πιο απλά λόγια να πληγωθείς για να κατανοήσεις κάποια επιλογή που κάνεις στη ζωή σου-είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο-;Κανείς δεν σου λέει ποτέ το λόγο.Γιατί έτσι είναι,θα σου πει.


Εγώ ποτέ δεν το πίστευα αυτό.Θεωρούσα ότι μπορείς να μάθεις και χωρίς να ανοίξεις πληγή.Ότι σαφώς και μπορείς να αντιληφθείς εύκολα το "μη σωστό",ώστε να το αποφύγεις.Δε χρησιμοποιώ τη λέξη λάθος,γιατί αυτό που έζησα εγώ δεν το θεώρησα λάθος.Πάθος μπορεί,λάθος ποτέ.Κανείς δεν έχει δικαίωμα να αποκαλεί έναν άνθρωπο ή ένα συναίσθημα,λάθος.Με τι κριτήρια άλλωστε;
Δε μπορεί,έλεγα.Είναι άδικο.


Εδώ όμως,μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη.ΛΑΘΟΣ.Ναι,είχα κάνει ένα τεράστιο λάθος.Όχι ως προς αυτό που έζησα τόσο,όσο ως προς αυτό που πίστεψα,αυτό που αγάπησα και αυτό που προφανώς,είχα ερωτευθεί (δεν ξέρω κατά πόσο είναι θεμιτό να περνάς απευθείας στο συναίσθημα της "αγάπης"χωρίς να έχεις γευθεί το πιο αγνό και συγχρόνως το πιο αμαρτωλό συναίσθημα που έχει τη δυνατότητα να βιώσει ένας άνθρωπος,τον έρωτα!).ΕΙΧΑ!Τί καλά που μου ακούγεται πια...βέβαια!Αφού αναφέρεται στο παρελθόν...ένα παρελθόν που ουσιαστικά,με ανάγκασε να το δεχτώ.Να ξανά το θέμα της επιλογής.Προφανώς και είχα το δικαίωμα της άρνησης.Αναφαίρετο και κατοχυρωμένο ανθρώπινο δικαίωμα.Προσπάθησα.


Ειλικρινά,προσπάθησα με όλη μου τη δύναμη να αντισταθώ.Αλλά το συνειδητοποίησα,αφού ένα δυνατό συναίσθημα με είχε ήδη κατακλύσει...με είχε γεμίσει...με είχε χορτάσει...που σημαίνει ότι δεν υπήρχε χώρος για τίποτα άλλο.Και ποτέ δεν άκουγα τη φωνή(ξέρει εκείνη..πάντα ξέρει...πάντα προσπαθεί να με συνεφέρει)που μου έλεγε "παίζει".Όντως έπαιζε.


Άργησα να το κατανοήσω.Πληγώθηκα πάρα πολύ.Και λυπάμαι ακόμη περισσότερο που το μόνο που μου έμεινε πια,είναι ένα γλυκό παραμύθι και μια εκτός ορίου αδιαφορία.


Ακριβώς."Ό,τι από σενα τώρα έχει μείνει" είναι πραγματικά αυτό που δεν τόλμησαν τα χείλη.Δειλία...Στο αναγνωρίζω!Ποτέ δεν μίλησες ειλικρινά.Πάντα μέσα από ένα ψέμα,έπρεπε εγώ να ψάξω "την αλήθεια μου για σενα".Και τη βρήκα.Εσύ;Ακόμα ψάχνεις ή δεν μπήκες ποτέ στη διαδικασία;Μάλλον το δεύτερο ε;Το ξέρω.


Κρίμα ειλικρινά.Πληγώθηκα πάρα πολύ...άργησα αλλά συνειδητοποίησα...ΝΑΙ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ ΓΑΜΩΤΟ ότι ίσως δεν έπρεπε να είχα πιστέψει λέξη από όσα μου χες πει.Όχι τα μισά...δυστυχώς...λέξη!


Δεν ξέρω αν είναι αργά...Πάντως μου αρκεί που τα κατάλβα όλα..τώρα.!