Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Να φοβηθούμε ή όχι...;

Και όχι δεν αναφέρομαι ούτε σε κάποιου είδους εξωγήινη εισβολή ή απειλή ούτε καν στην καταστροφή του κόσμου που όπου να'ναι όπως δείχνουν οι μελέτες επί μελετών και προσεγγίσεις επί προσεγγίσεων σε διάφορες θεωρίες πλησιάζει...

Απλώς σκεφτόμουν ότι σε λίγες μέρες..δυστυχώς κλείνει ένας χρόνος από ένα γεγονός που σημάδεψε όχι μόνο τις καρδιές μας αλλά και την ίδια την ιστορία...Τη δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού από έναν αστυνομικό.Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη το πώς και το γιατί.Το γεγονός καθαυτό είναι σαφέστατα άκρως καταδικαστέο και πέρα από αυτό..χάθηκε μια ζωή.Μια νέα ζωή χωρίς λόγο οπότε τι υπάρχει γύρω από το γεγονός εμένα τουλάχιστον μ'αφήνει παγερά αδιάφορη.Και βεβαίως δεν πρόκειται να μπω στη διαδικασία που λίγο πολύ τα ΜΜΕ μας είχαν βάλει τότε και ενδεχομένως να εξακολουθούν(όχι μόνο για το συγκεκριμένο περιστατικό,γενικώς!).

Το να κάθομαι να σκέφτομαι αν αυτός ο άνθρωπος που σκοτώθηκε ήταν ή δεν ήταν σε κάποια αντιεξουσιαστική οργάνωση,αν ήταν ή αν δεν ήταν θαμών των Εξαρχείων(που προσωπικά μου αρέσουν πάρα πάρα πολύ χωρίς να ανήκω σε καμία οργάνωση-->για να μη βιαστείτε να φτιάξετε στο μυαλό σας το σχήμα:Εξάρχεια=αναρχική) και εν πάσει περπτώσει ό,τι έλεγαν τότε τα ΜΜΕ,δεν έχει νόημα-για μενα τουλάχιστον.Το ζήτημα είναι ότι πλέον δεν βρίσκεται στη ζωή και αυτό δεν αλλάζει.Και ας ήταν ό,τι ήθελε..στο κάτω κάτω δικαίωμά του.

Αφενός υπάρχει αυτό.Αφετέρου,μπορώ να πω με ειλικρίνεια ότι ο τρόπος με τον οποίο μια μερίδα κόσμου διαμαρτυρήθηκε για την εκτέλεση(γιατί έτσι είναι..ας μην κρυβόμαστε πια.Ναι!Εκτέλεση νέου ανθρώπου από αστυνομικό σε ένα κατά τα άλλα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ πολίτευμα!!Μην ντρέπεστε πείτε το!!!)του παιδιού θεωρώ ότι ήταν έως και υπερβολικός.Το να διαδηλώνουμε για κάτι που θέλουμε να διεκδικήσουμε,για κάτι που θεωρούμε άδικο ή γενικά ως ένδειξη διαμαρτυρίας και δυσφορίας απέναντι σε μια κατάσταση είναι όπως πιθανώς γνωρίζετε συνταγματικά κατοχυρομένο δικαίωμα(όπως και οι απεργίες άσχετα αν οι περισσότερες κρίνονται παράνομες αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα..).

Το να τίθεται όμως σχεδόν μια ολόκληρη χώρα υπό το "καθεστώς" της συγκεκριμένης μερίδας ανθρώπων,με συνέπεια να μην λειτουργεί τίποτα,να μην μετακινείται κανείς και κυρίως να καταστρέφονται περιουσίες πολιτών που στην τελική τι φταίγανε κιολας...νομίζω πως είναι ακραίο.Συμφώνησα και χάρηκα τότε με τους ανθρώπους που κατέβηκαν να διαδηλώσουν και να διαμαρτυρηθούν για το γεγονός,ώριμα και πολιτισμένα(και που εδώ που τα λέμε είχαν και το θάρρος με την κατάσταση μάχης που επικρατούσε στο κέντρο..εγώ δυστυχώς δεν το είχα..).

Ήμουν όμως-και εξακολουθώ-κάθετη στο να καταστρέφονται καταστήματα και περιουσίες ανθρώπων..τί επιτεύχθηκε δηλαδή με αυτό γιατί ή εγώ είμαι πολύ χαζή και δεν κατάλαβα το ακριβές μήνυμα που προσπάθησαν να περάσουν ή αυτοί το έκαναν απλώς για να υπάρχει μια ένταση,μια φασαρία και ένα αλισβερίσι με τους αστυνομικούς.Να ξεκαθαρίσω,ότι δεν έχω διάθεση αποδοκιμασίας προς τους ίδιους τους ανθρώπους,αλλά προς τη συγκεκριμένη τους ενέργεια.Δηλαδή..ότι;

Άλλαξε κάτι στο σύστημα;Έγινε καλύτερο;Πιο αξιοκρατικό; Πιο ευνοϊκό απέναντι στους πολίτες και στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες;Άλλαξε ο τρόπος αντιμετώπισης της νεολαίας;ΤΙ ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ...ΤΙ;;
Το μόνο που κατάλαβα εγώ είναι ότι είχε φοβηθεί ο κόσμος..φοβόταν να μετακινηθεί..φοβόταν να μιλήσει...φοβόταν να πάρει θέση...γενικά φοβόταν τα πάντα..και που κατάληξε όλο αυτό;Τελικά,το κράτος φοβήθηκε την ίδια του τη νεολαία..το μέλλον του.
Μα αυτό είναι;Ναι πρέπει να μας φοβηθεί το κράτος..όχι όμως επειδή θα το καταστρέψουμε..αλλά επειδή μπορούμε και έχουμε τη δυνατότητα να το αναδιοργανώσουμε με ωριμότητα,αλληλεγγύη και φροντίδα..μπορούμε να το αλλάξουμε..αρκεί να προσπαθήσουμε..να κάνουμε αυτή την ανατροπή!Την ανατροπή όμως όχι την καταστροφή...


Και να κλείσω με μια απορία που ενδεχομένως πολλοί να  έχουν...πρέπει να φοβηθούμε τώρα που ακούγεται ότι οι αναρχικοί ετοιμάζουν πορείες στο κέντρο και που από ό,τι άκουσα ετοιμάζονται και αναρχικοί άλλων χωρών να έρθουν για συμπαράσταση;;;;Πάλι δεν θα κελιστούμε στα σπίτια μας λες και είμαστε σε πόλεμο;;;;

Και κάτι τελευταίο..πώς είμαστε τόσο σίγουροι ότι το να γίνει ό,τι και πέρσυ είναι ο καταλληλότερος τρόπος για να τιμηθεί η μνήμη αυτού του παιδιού;;;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου