Το μόνο που μου έρχεται να πω αυτή τη στιγμή είναι μια λέξη.Μια μικρή λέξη,με τόσο μεγάλο νόημα.
Οξύμωρο ε;Κ όμως.Η συγκίνηση που νιώθω κάθε φορά που θα βρεθώ εκεί..διαπερνά κάθε είδους συναίσθημα που έχει τη δυνατότηα ο άνθρωπος να βιώσει.Και αυτό που έγινε τότε εκεί...αυτό που έκαναν τότε "τα παιδιά"..ήταν πολύ πιο πάνω από κάθε τι ανθρώπινο.
Θυσία...αυταπάρνηση...θάρρος...τόλμη...επιμονή...αντίσταση...έχετε ποτέ προσέξει πόσο ταιριάζουν με λέξεις όπως...ελευθερία...ζωή...ελπίδα...Κ εγώ το συνειδητοποιώ κάτι τέτοιες στιγμές.Μεγάλες στιγμές.Ωραίες στιγμές.Που για τους περισσότερους έχουν χαθεί κάπου μέσα στα αχαλίνωτα μονοπάτια της ιστορίας.Για κάποιους βέβαια υπάρχουν και μέσα σε βιβλία.Για κάποιους άλλους όμως,είναι απλά ένδειξη ανδρείας...και μάλιστα από "παιδιά".ΠΑΙΔΙΑ....ΝΕΟΙ...που;ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ;
Δεν τους είδες;Ήταν εκεί...Στις γωνίες...στα σκαλιά...στις αίθουσες...στο προαύλιο...ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ.
Δεν άκουσες τις φωνές τους;Για άκου καλύτερα...για δες καλύτερα...εκεί είναι.ΑΘΑΝΑΤΟΙ.
Γράφουν ακόμη προκυρήξεις,φωνάζουν ακόμη για ελευθερία,καλούν τον κόσμο...εσένα...εμένα...ΆΚΟΥ....ΔΕΣ....
Παιδιά...ναι ήταν παιδιά όταν πέθαναν.Κάθε γαρύφαλλο που ήταν σήμερα στην πόρτα...και ένα παιδί...
ΝΑΙ.Αυτό το "λουλουδι φωτίάς"..είναι το μήνυμα που στέλνουν οι "πρώτοι νεκροί".
ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟ ΑΚΟΥΜΕ,ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΑ ΟΣΟ ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΤΟΤΕ...ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ....ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΩΡΕΣ...ΤΙΣ ΩΡΑΙΕΣ,ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΩΡΕΣ..ΠΟΥ....
ΠΑΙΔΙΑ ΕΓΡΑΨΑΝ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ;
ΜΕ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ.....
η λέξη...είναι μικρή και μεγάλη συγχρόνως...
ΑΘΑΝΑΤΟΙ,
όχι μόνο τα "παιδιά"όλοι όσοι πολέμησαν και αντιστάθηκαν στο δικτατορικό καθεστώς.
ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ.
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΕΝΕΙΟ ΖΕΙ....ΚΑΙ ΘΑ ΖΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΟΡΤΗ...ΕΙΝΑΙ ΔΕΟΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗ....
(για να μην παρεξηγηθώ,δεν αγωνίστηκαν μόνο φοιτητές αλλά και απλός κόσμος και εργάτες και αγρότες..απλώς ως φοιτήτρια συγκινούμαι με ανθρώπους της ηλικίας μου που θυσιάστηκαν για αυτό που εγώ βρήκα "έτοιμο")...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου