Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Xωρις λογια..(πολλα)

Και πάλι έχει περάσει πολύς καιρός χωρίς να γράψω..εδώ τουλάχιστον.


Ίσως γιατί δεν αλλάζει κάτι..ή μάλλον αυτό που αλλάζει κατά καιρούς δεν είναι ποτέ αρκετό..ή μάλλον όσο αρκετό θα ήθελα εγώ να είναι..Τί γίνεται όταν φοβάσαι να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου;Λες ψέματα.Ναι..προφανώς..το θέμα είναι ότι λες ψέματα σε όλους για να μπορέσεις να πείσεις και τον ίδιο σου τον εαυτό..και όπως πάντα το ένα ψέμα φέρνει το άλλο...και καταλήγεις να ζεις σε μια "πλασματική" πραγματικότητα στην οποία ό,τι βιώνεις και ό,τι αισθάνεσαι δεν είναι ειλικρινές.Για σενα.Οι άλοι δεν ξέρουν..ή δεν καταλαβαίνουν..ή δε νοιάζονται.Ποιος νοιάζεται όταν έχει την δική του μικρή ευτυχία..για τον άλλο;Κανείς.Γιατί όταν έχεις μια μικρή ευτυχία(ναι ξέρω δεν υπάρχει "ευτυχία" εξ ολοκλήρου..και η δική μου άποψη ταυτίζεται στο <<η ευτυχία είναι στιγμές>>..προφανέστατα.),δεν σε νοιάζει τί ή πώς ζει ο άλλος.Είναι άδικο.Αλλά έτσι είναι οι άνθρωποι πια.Εγωκεντρικοί και αδιάφοροι.


Και όμως..τώρα που κάτι αλλάζει στη ζωή μου,δεν μπορώ να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου.Ο λόγος;Οι αναμνήσεις.Τί θα απογίνουν όλες αυτές οι αναμνήσεις;Ξαφνικά θα πρέπει να θαφτούν.Έχουν ήδη θαφτεί τόσες..δεν ξέρω αν μπορώ να κάνω το ίδιο για ακόμη μια φορά.Το τελευταίο που κρατούσε την κλωστή με το παρελθόν,ήταν αυτό.Ναι.Το σπίτι.Και τώρα και αυτό,αλλάζει.Που σημαίνει κανένας δεσμός με το "πριν",πια.Οπότε..επιστράτευση χαράς!Γιατί υπάρχουν και άνθρωποι που τους αξίζει και ποια είμαι εγώ που θα τους το στερήσω;


Απ'τη μια είναι καλό..αλλά είναι και δύσκολο..ειδικά όταν μέσα σ αυτό το "πριν" κάποτε έκλεισες όλη σου τη ζωή.Βέβαια,η ζωή αυτή δεν υπάρχει πια.Δεν είμαι σίγουρη αν υπάρχει γενικά "ζωή" και όχι τόσο,εκείνη η οπτική της.Αλλά όπως είπα και πριν,οι αλλαγές και τα πράγματα στη ζωή μας δεν έρχονται πάντα όπως τα σκεφτόμαστε ή όπως τα θέλουμε.


Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα δεχτούμε,αβίαστα.Εγώ τουλάχιστον.'Οσες φορές προσπάθησα να αλλάξω κάτι από μόνη μου,δε βγήκε σε καλό.Κουράστηκα.Έτσι,έπαψα να προσπαθώ.Ας ελπίσω ότι αυτή η αλλαγή,θα φέρει κάτι καλο.Άλλωστε,η ελπίδα..είναι και ήταν πάντα η εύκολη λύση...πάντα...